|
افزایش فقر در دستمزد تعیین شده برای کارگران در سال 86
زینت میرهاشمی
شورای عالی کار حداقل دستمزد کارگران در سال 86 را، 183 هزار تومان در
ماه تامین کرد. این حداقل که در سال گذشته 150 هزار تومان تعیین شده
بود، مورد کارگران زن، کارکران پیمانی و نیز واحدهای کوچکنر، هم رعایت
نشده و در مقابل حفظ کار، دستمزد پایین تر پرداخت شده است.
شورای عالی کار، متشکل از نمایندگان دولت، کارفرما و کارگران حداقل
دستمزد کارگری را تعیین می کند. در این شورا، جایگاه نماینده کارگران
توسط دست نشاندگان دولتی پر شده است. جدال طبقه کارگر با سرمایه داران
برای قیمت گذاری بر نیروی کارش در شورایی که نماینده واقعی کرگران وجود
ندارد، تبدیل به زد و بندهای تصمیم گیرندگان برای حفظ وضع موجود می شود.
به همین دلیل هر ساله با مبلغ اندکی که به این حقوق ناچیز اضافه می شود
از آنجایی که هماهنگی با افزایش قیمتها، سبد هزینه زندگی و خواستهای به
روز مردم ندارد، نه تنها بهبودی در وضع کارگران حاصل نمی شود بلکه
تعداد بیشتری خط فقر را پشت سر می گذارند.
بر اساس آمارهای ارائه شده از طرف دست اندرکاران رژیم، «در ایران در
آمد ماهانه کمتر از 200 الی 300 هزار تومان شاخص خط فقر است.» (آفتاب
24 اسفند- ستار هدایت زاده- عضو مجلس)
نظر عبدالحمید محمدی که اسم نماینده کارگری در شورای عالی را بر دوش می
کشد در رابطه با دستمزد تعیین شده، نه تنها این جدال را منعکس نمی کند
بلکه حرف او، تاکیدی بر منافع کارفرما و نیز کارفرمای بزرگ (دولت) است.
عبدالحمید محمدی گفت: «شورای عالی کار باید به گونه ای تصمیم گیری کند
که که کارگران وضعیت موجود خود را از دست ندهند.» وی همچنین گفت: «رقم
183 هزار تومان رقمی است که هم کارفرما قدرت پرداخت را دارند و هم کارگران
از امنیت شغلی برخوردار هستند. اگر شورای عالی کار حتی اگر 5 درصد به
رقم مصوب اضافه می کرد، به ازای هر یک درصد تعداد زیادی از کارگران
همچون سالهای گذشته اخراج می شدند.» (ایلنا 16 مارس)
نماینده زرد کارگری در شورای عالی کار این دستمزد را در مقابل اخراج کارگران
قرار می دهد به این معنا که اگر افزایش حقوق بیشتر باشد، کارگران
بیشتری کار خود را از دست خواهند داد.
محمدی حداقل معیشت یک خانواده کارگری را 300 هزار تومان اعلام کرده و
گفت: «300 هزار تومان را اگر تصویب می کردیم، فردا به ما اعتراض می کردند
که این رقم از سوی کارفرمایان قابل پرداخت نیست و منجر به اخراج کارگران
می شود.»
با نگاهی به اعتراضهای کارگری می بینیم که بیشتر آنها در اعتراض به عدم
دریافت حقوق، اخراج و سپردن جای کارگران قدیمی به کارگران موقت و نیز
تعطیلی واحد تولیدی صورت گرفته است. رهیافت خصوصی سازیهای «خانوادگی
وابسته به قدرت» و تعطیلی واحدهای تولیدی و نیز جابجایی سرمایه از
بخشهای تولیدی به تجاری، آسیبها و زیانهای فاجعه باری بر وضعیت معاش
حقوق بگیران و همچنین کارگران گذاشته است. طوری که مبارزه کارگران که
در ابعادی گسترده البته بدون پیوند با هم جریان دارد، اما برای حفظ وضع
موجود و جدال بر سر مینیممهایی که داشتند و از آنها گرفته شده است، چرخ
می زند. کارگزاران رژیم برای کنترل اعتراضهای کارگری که در سال 86 پیرامون
حداقل دستمزد تعیین شده، صورت خواهد گرفت، حفظ وضع موجود را در برابر
آنها قرار می دهند. سرمایه داران دلال صفت در حمایت دولت، علت اخراجها،
عدم امنیت شغلی، بیکاری و عدم پرداخت حقوق کارگران را بر اندک حقوقی که
به کارگران اضافه می شود می اندازند. ناتوانی قدرت خرید زحمتکشان در
برابر سیر صعودی افزایش قیمتها در دوره دوم سال 85، فاجعه فقر و عبور
هر چه بیشتر مزدبگیران و کارگران از خط فقر را نشان می دهد.
معلمان و فرهنگیان در اعتراض 15 هزار نفری خود در روز 3 اسفند در برابر
مجلس شعار دادند: «حقوق ما به ریال است، هزینه به دلار است» ، «معلم
چند شغله نتیجه تبعیضه».
در ماه پایانی سال 86، شاهد دستگیری معلمان و فرهنگیان، کارگران پوشینه
بافت قزوین و کارگران شرکت ایران صدرا بودیم.
5 كارگر پوشينه بافت قزوين به اتهام اخلال در توليد بازداشت شدند. بر
اساس گزارش ایلنا 16 اسفند، کارگران این واحد که دنبال آزادی همکارانشان
رفته اند، از ذکر نامهایشان وحشت داشتند، گفتند «یازده نفر دیگر از کارگران
در لیست افرادی که باید بازداشت شوند قرار دارند، بنابراین و به دلیل
این که نمی خواهیم به این لیست یازده نفره اضافه شویم، حاضر نیستیم
نامی از ما برده شود.» به گفته همکاران کارگران بازداشت شده، 11 نفر ديگر
در ليست بازداشت قرار دارند.
در رویدادی دیگر کانون صنفی معلمان تهران در بیانیه ای خواستار آزادی
سریع همه معلمان در بند شد. معلمان اعلام کرده اند که چنانچه همکارانشان
آزاد نشوند روز شنبه 26 اسفند در برابر مجلس دست به تجمع خواهند زد.
از صبح شنبه 26 اسفند، در تهران هزاران تن از ماموران انتظامی و امنیتی،
میدان بهارستان و تمامی خیابانهای اطراف آن را به محاصره کامل در آورده
بودند. هدف از این لشگرکشی جلوگیری از تجمع مسالمت آمیز معلمان بود.
نیروهای سرکوبگر رژیم هر تجمع پراکنده در خیابانهای اطراف میدان
بهارستان را به شدت سرکوب و متفرق می کردند و حرکت معلمان به سمت وزارت
آموزش و پرورش را متفرق کردند.
در رویدادی دیگر خانواده های 40 تن از معلمانی که در تجمع چهارشنبه گذشته
بازداشت شدند، در مقابل بی دادگاه انقلاب در تهران تجمع کرده و خواستار
آزادی تمامی معلمان زندانی شدند.
فرارویش رخدادهای ایران نشان از رودررویی آشکار مردم با رژیم می دهد.
رژیم می خواهد با سنگر گرفتن در پرونده اتمی، خواسته های حق طلبانه و
دموکراتیک مردم ایران را پایمال کند. در دفاع از خواسته های معلمان و کارگران،
در اعتراض به سیاستهای مداخله گرانه امپریالیستی و نیز سیاستهای
ارتجاعی و ماجراجویانه جمهوری اسلامی، بار دیگر بر شعار نه به جنگ امپریالیستی
و نه بزرگ به دیکتاتوری ولایت فقیه، در دفاع از خواسته های مردم ایران
که دموکراسی، عدالت اجتماعی و حکومتی سکولار است پافشاری کنیم.
در زیر به برجسته ترین اعتراضهای کارگری در بهمن و اسفند 85 اشاره می
شود.
یکشنبه اول بهمن، کارگران «سینا کاشی» واقع در شهر صنتی ساوه، در مقابل
انتظامات این واحد تولیدی تجمع اعتراضی بر پا نمودند. کارگران به عدم
تمدید قرارداد چند نفر از همکارانشان اعتراض داشتند.
دوشنبه 2 بهمن - کارگران شرکتهای خدماتی دانشگاه بوعلی سینا تجمع
اعتراضی نمودند. این کارگران به تاخیر دستمزدهایشان اعتراض داشتند.
سه شنبه 3 بهمن - کارگران یخچال سازی بوژان لرستان دست به تجمع اعتراضی
زدند. کارگران این شرکت در این گردهمایی اعلام کردند: که در پی خصوصی
شدن این واحد، 24 ماه است که حقوق نگرفته ایم. خبرگزاری ایلنا تعداد کارکران
شرکت کننده در این حرکت اعتراضی را 150 نفر اعلام کرد.
سه شنبه 3 بهمن - کارگران واحد چینی البرز واقع در قزوین، جاده اصلی
شهر صنعتی قزوین را به مدت بیست ساعت بستند. این کارگران که مدت بیش از
5 ماه است حقوق خود را دریافت نکرده اند. بر اساس خبرگزاری ایلنا تعداد
شرکت کنندگان در این اعتراض 200 نفر بودند.
چهارشنبه 4 بهمن - کارگران کارخانه «ساریت» واقع در مازندران در مقابل
این کارخانه دست به تحصن زدند. کارگران به نحوه فروش و واگذاری این
واحد، به بخش خصوصی، اعتراض کردند. کارگران این واحد تولیدی بار دیگر
در یکشنبه 15 بهمن دست به تحصن زدند.
چهارشنبه 4 بهمن - کارگران کارخانه قند یاسوج، در مقابل اسانداری
کهکیلویه و بویر احمد تجمع اعتراضی بر پا نمودند. این کارگران که
خبرگزاری ایلنا تعداد آنها را بیش از 200 نفر اعلام کرد، نسبت به بلاتکلیفی
خود و عدم دریافت مطالبات 4 ساله شان اعتراض داشتند.
سه شنبه 10 بهمن - کارگران اخراجی شرکت «ایران صدرا» در اعتراض به
اخراج خود، در ورودی این شرکت را بستند.
چهارشنبه 11 بهمن - کارگران شرکت چینی البرز، در خیابان اصلی شهرک
صنعتی البرز دست به راهپیمایی زدند. این کارگران که خبرگزاری ایلنا
تعداد آنها را 250 نفر اعلام کرد، به عدم دریافت 6 ماه حقوق خود اعتراض
داشتند. کارکران معترض از محل
کارخانه به سمت فرمانداری این شهر راهپیمایی کردند.
پنجشنبه 12 بهمن – سه تن از کارگران شرکت کننده در حرکتهای اعتراضی «ایران
صدرا» به نامهای محمد عباسپور، روح الله بازیار و اکبر رنجبران به
بیدادگاه فرا خوانده شدند. اکبر رنجبران گفت: «مدیریت شرکت ایران صدرا
به دنبال اعتصاب هفته گذشته کارگران این شرکت، از نمایدگان کارگران به
اتهام اخلال در نظم عمومی طرح دعوی و اقامه شکایت کرده که قاضی پرونده
نیز برای متهمان حکم جلب صادر کرده است.»
جمعه 13 بهمن - کارگران شرکت «کنف کار» در مقابل استانداری گیلان تجمع
اعتراضی بر پا نمودند. علت برگزاری این تجمع اعتراضی ، عدم پرداخت حقوق
کارگران به مدت 7 ماه بود.
دوشنبه 16 بهمن - بیش از هزار کارگر «پارسیلون» واقع در خرم اباد دست
به اعتصاب غذا زدند. به گزارش خبرگزاری ایلنا، یکی از کارگران اعتصاب
کننده گفت: «به دلیل این که زن و بچه هایمان در منزل گرسنه هستند، ما
هم از خوردن غذا در محل کار خودداری می کنیم، تا با خانواده هایمان
ابراز همدردی کنیم.» کارکران اعتصابی علت اعتراض خود را عدم پرداخت
حقوشان اعلام نمودند.
آدینه 28 بهمن - کارگران کارخانه اخراجی نساجی کردستان، در مقابل اداره
روابط کار این استان تجمع اعتراضی نمودند. یکی از نمایندگان کارگران
اخراجی به نام امانی،به خبرگزاری ایلنا گفت: «کارگران اخراجی نساجی
کردسان که حدود 400 نفر هستند و بیمه بیکاری اغلب آنان تمام شده است،
خواهان ایجاد کار و ابقای به کار اولیه می باشند.» بر اساس خبر
خبرگزاری ایلنا، کارگران قصد داشتند ساختمان را تصرف کنند که با
نیروهای انتظامی مواحه شدند. ایلنا تعداد شرکت کنندگان در این اعتراض
را 200 نفر اعلام کرده است.
یکشنبه 29 بهمن - کارگران فرش البرز واقع در بابلسر در مقابل محل این
کارانه تجمع اعتراضی برپا نمودند. تجمع کارگران فرش البرز با یورش
نیروی انتظامی پایان یافت. بر اساس گزارش ایلنا، کارگران واحد «چند ماه
پیش نیز به دلیل پیگیری مطالبات خویش در معرض برخورد شدید عوامل نیروی
انتظامی قرار گرفتند.»
دوشنبه 29 بهمن - سه تن از کارگران واحد گچ بسته بندی خوی در اثر
انفجار مواد شیمایی در محل کار زنده زنده در آتش سوختند. امیرعباس
یزدانی خواه، علی یوسفی احمد کندی و حسین عباس زاده در این آتش سوزی
جان خود را از دست دادند. بر اساس ایلنا مسئولان اتش نشانی علت آتش
سوزی را «جوشکاری و شعله ور شدن مواد شیمیایی در انبار کارخانه» اعلام
کرده اند. این گونه حوادث ناشی از عدم موارد ایمنی و کنترل در وضعیت
کار است که شرایط معیشتی کارگران نیز به آن کمک می کند.
پنجشنبه 3 اسفند - کارگران شرکت «سازمایه» واقع در پاکدشت برای چندمین
بار در مقابل درب اصلی کارخاته تجمع اعتراضی بر پا نمودند. کارگران این
شرکت که تعداد آنها به بیش از 100 نفر می رسید مدت 3 سال بلاتکلیف
هستند و حقوقشان را دریافت نکرده اند.
جمعه 4 اسفند - کارگران اخراجی لوله سازی ماهشهر در اعتراض به اخراج
خود در مقابل استانداری خوزستان تجمع اعتراضی بر پا نمودند.
شنبه 5 اسفند - صدها کارگر کارخانه «قوه پارس»، «نقش ایران» و «کلاچ»
واقع در قزوین دست به تجمع اعتراضی زدند. اعتراض این کارگران به سخنان
استاندار و فرماندار قزوین مبنی بر «وضعیت مطلوب» واحدهای تولیدی در
کارخانه های این استان بود.
شنبه 5 اسفند - کارگران شرکت مترو در مقابل دفتر ریاست جمهوری تجمع
اعتراضی بر پا نمودند. این کارگران که ایلنا تعداد آنها را بیش از هزار
نفر اعلام کرده است به مدیریت این واحد تولیدی بعد از خصوصی سازی
اعتراض داشتند.
دوشنبه 7 اسفند - کارگران شرکت پیمانکاری تامین نیروی انسانی حسین نژاد
واقع در طبس، در اداره کار این شهرستان تجمع اعتراضی بر پا نموند.
ایلنا تعداد شرکت کنندگان در این تجمع را بیش از 15 هزار نفر اعلام
کرد. بر اساس گزارش ایلنا «تجمع کنندگان از کارگرانی بودند که در بخش
نیروهای خدماتی پیمانکاری راه آهن طبس مشغول به کار بوده و نسبت به سوء
استفاده مدیریت این شرکت از حقوق شغلی، اجبار در انجام 58 ساعت کار
هفتگی و عدم پرداخت حق شیفت اعتراض داشتند.»
دوشنبه 7 اسفند - کارگران یخچال سازی لرستان، در مقابل استانداری این
شهر تجمع اعتراضی بر پا نمودند. کارگرن معترض خواهان تحقق مطالباتشان
شدند. ایلنا تعداد شرکت کنندگان در این اعتراض را 150 نفر اعلام کرد.
سه شنبه 8 اسفند - کارگران شرکت خدمات ترابری برق تهران، در نمازخانه
این شرکت در اعتراض به عدم دریافت حقوقشان به مدت 2 ماه دست به تجمع
اعتراضی زدند.
سه شنبه 15 اسفند - کارگران شرکت صنایع چوب طالقانی در اعتراض به عدم
دریافت 7 ماه خقوقشان، در مقابل مجلس تجمع اعتراضی بر پا نمودند.
سه شنبه 15 اسفند - کارگران شرکت صنایع الکتریک دماوند در مقابل مجلس
تجمع اعتراضی بر پا نمودند. این کارگران مدت 15 ماه است حقوقی دریافت
نکرده اند.
سه شنبه 15 اسفند - کارگران «کشتی سازی اروندان» در مقابل فرمانداری
خرمشهر تجمع اعتراضی بر پا نمودند. کارگران به عدم دریافت حقوقشان به
مدت 3 ماه اعتراض داشتند.
دوشنبه 21 اسفند - کارگران «نساجی کردستان» برای چندمین بار همراه با
خانواده هایشان در مقابل استانداری تجمع اعتراضی کردند. همسر یکی از
کارگران می گوید: «کشورهای اسکاندیناوی فقط یخ دارند، اما وضعیت زندگی
مردم آنها خیلی بهتر از ماست که در کشورمان انواع معادن و منابع طبیعی
وجود دارد.»
دوسنبه 21 اسفند - کارگران شرکت «ایرانیت تهران» در اعتراض به عدم
دریافت دو ماه حقوق دست به اعتصاب زدند. به گزارش ایلنا جمعی از
کارگران گفتند: «کارگران این شرکت در اقدامی اعتراض آمیز، روز 21 اسفند
رئیس کارخانه را بیرون کرده و با توقف خط تولید و بستن در کارخانه،
مقابل شرکت دست به تجمع زدند.»
تبعیض در حقوق کارگران زن- شرکت ریسندگی و بافندگی زابل، کارگران با
سابقه 14 سال را اخراج کرده و کارگران پیمانی که از زنان جوان و دختران
محصل شامل می شود جای آنان استخدام کرده است. به زنان و دختران شاغل
ماهیانه 50 هزار تومان پرداخت می شود.
منبع: ماهنامه نبردخلق شماره 261 - 5 فروردین 1386
zinat_mirhashemi@yahoo.fr
|
