سخنگوي اقتصادي انصار حزبالله:
ورود ايران به
WTO
در كوتاهمدت با شكست مواجه ميشود
محسن
مقدسي سخنگوي اقتصادي انصار حزبالله در شرايط فعلي ورود ايران به
سازمان تجارت جهاني را با نگاهي منتقدانه ارزيابي كرده و معتقد است
مسوولان قبل از هر عملكردي در راستاي ورود به سازمان تجارت جهاني بايد
به شناخت سه موضوع بپردازند كه اين موضوعات به مسايلي چون ساختار
اقتصاد و قوانين ايران و همچنين وضعيت ساختاري سازمان تجارت جهاني
مربوط ميشود.
انصار
حزبالله ورود ايران به سازمان تجارت جهاني را مثبت ميداند يا منفي؟
نظر
انصار حزبالله اين است كه ما در برنامهريزيها بايد سه نوع عملكرد
داشته باشيم، يكي برنامههاي كوتاهمدت و ديگري برنامه بلندمدت و
برنامههاي ميانمدت، ما در كوتاهمدت و خصوصائ در شرايط ورود ايران به
سازمان تجارت جهاني را منتج به شكست ايران ميدانيم.
منظورتان از كوتاهمدت چيست؟
به
لحاظ زماني نميتوانم سالي را مشخص كنم.
فكر
ميكنيد اقتصاد ايران در شرايطي قرار دارد كه بتواند در كوتاهمدت به
عنوان عضو
WTO
پذيرفته شود؟
اين
برميگردد به اين مساله كه ما تا چه اندازه بتوانيم زيرساختهاي
اقتصادي خود را آماده ورود به اين سازمان بكنيم.
براي
آمادهسازي زيرساختهاي اقتصادي به چه مواردي بايد بپردازيم؟
ورود
به سازمان تجارت جهاني نيازمند سه نوع شناخت است كه مسوولان قبل از هر
عملكردي بايد به اين شناختها برسند. شناخت اول به وضعيت ابزاري،
ساختاري نهادي و قانوني اقتصاد ايران بازميگردد. بايد ديد اقتصاد
ايران چه مقدار رقابتي است و چه مقدار حاضر به ورود به صحنهء رقابت است
و از سوي ديگر قوانين ايران چه مقدار اين امكان را به بخش خصوصي ميدهد
تا بتواند به رقابت با شركتهاي خارجي بپردازد.
نكتهء
دوم شناخت داشتن از وضعيت ساختاري سازمان تجارت جهاني است. وقتي مبناي
اصلي در مقابل هر دلار يك راي باشد باعث ميشود ما خيلي قدرت چانهزني
نداشته باشيم، بنابراين بايد از ساختار نابرابر سازمان تجارت جهاني
شناخت كافي داشته باشيم تا بتوانيم بر اساس آن برنامهريزي بكنيم.
نكتهء سوم به عواقب پيوستن ايران به
WTO بازميگردد.
منظورتان چه عواقبي است؟
منظورم
عواقب اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي است كه البته عملكرد مسوولان نشان
ميدهد كه خيلي روي اين حوزهها شناختي ندارند.
به
قوانين ايران اشاره كرديد، گروهي بر اين باورند كه قوانين ايران موقعيت
لازم براي ورود ايران به
WTO
را محدود ساخته است، با اين نظر موافقيد؟
اگر به
لحاظ حقوقي بخواهيم بحث بكنيم بايد بگويم قوانين ايران اين امكان را بهوجود
آورده است و اصلاحاتي كه در مدت اخير صورت گرفته شاهد اين مدعاست و
نشان ميدهد كه به لحاظ حقوقي از خيلي كشورهاي ديگر براي ورود به
سازمان تجارت جهاني شايد جلوتر باشيم.
مورد
خاصي را هم از قوانين در تاييد حرف خود سراغ داريد؟
قانون
اساسي مجمع تشخيص مصلحت را براي مواردي كه مصلحت ايجاب بكند تعيين كرده
است تا مسوولان براساس مصلحت عمل كنند.
فكر
ميكنيد ساختار اقتصادي ايران شرايط ورود به
WTO
را دارد؟
به
لحاظ حقوقي و قانوني بله. قوانين ايران شرايط لازم را دارد.
به
لحاظ قوانين سازمان تجارت جهاني چطور؟ آيا بخش خصوصي ايران فعاليت لازم
را دارد؟
به
لحاظ فعاليت بخش خصوصي نه. يعني هنوز براي فعال شدن بخش خصوصي مشكلات
زيادي داريم. در چنين حالتي از سوي مسوولان در خصوص ورود به سازمان
تجارت جهاني ادعاهايي مطرح ميشود كه نشاندهندهء عدم شناخت مسوولان از
اقتصاد ايران است.
ميتوانيد
يك مورد را نام ببريد؟
آقاي
نهاونديان اخيرائ گفتهاند ورود به سازمان تجارت جهاني باعث ميشود
قدرت رقابت توليدكنندهء داخلي بالا برود، سؤال من اين است كه اين حرف
تا چه اندازه كارشناسي شده است؟ در فعال شدن يك بخش صرفائ وجود رقابت
باعث فعاليت آن نميشود، شما يك آدم فلج را در نظر بگيريد، البته
نميخواهم بگويم اقتصاد ايران فلج است ولي همين آدم ناكارآمد را اگر بگذاريم
كنار يك دونده تا با او مسابقه دهد از اول مشخص است كه اين فرد
ناكارآمد پيروز نخواهد شد.
در
اينصورت انصار حزبالله موافق پيوستن ايران به
WTO نيست.
در
شرايط فعلي بله. چرا كه اقتصاد ايران بايد يك دورهاي را بگذراند.
پس
موافق هستيد كه بعد از گذراندن يك دورهاي بايد با اقتصاد جهاني هماهنگ
شد؟
من يك
نكتهاي را بگويم. ما يك زماني و در شرايطي كه قدرت انتخاب داريم شايد
علاقهاي براي پيوستن به سازمان تجارت جهاني داشته باشيم. ولي از سويي
شايد اين علاقه به اندازهاي تاثيرات منفي داشته باشد كه اصلائ نبايد
وارد
WTO بشويم.
به
صورت صريح آيا موافق پيوستن به
WTO
هستيد يا مخالف آن؟
به طور
كلي مخالف ورود به اين سيستم هستيم. زماني كه بحث پيوستن اجتنابناپذيري
ما به
WTO است ما
بايد زيرساختهاي خود را درست كنيم.
با
درست شدن زيرساختهاي اقتصادي طبيعتائ شرايط ورود به
WTO نيز فراهم
ميشود. شما به چه جنبهاي از ورود ايران به
WTO
انتقاد داريد؟
اين
شيفتگي و مرعوبيتي كه براي پيوستن به سازمان تجارت جهاني وجود دارد،
مورد نقد ما است. در نشست هنگكنگ وزير اقتصاد از ايجاد فرصتهاي برابر
دم زدند، اين حكايت از عدم شناخت نسبت به ساختار و توجه واقعيت نهادي
بين سازمان تجارت جهاني و شرايط حاكم بر آن و وضعيت سياسي آن است. به
فرض هم بگوييم از امروز اعضاي سازمان تجارت جهاني نسبت به قوانين همه
از حقوق ثابت برخوردار باشند و نسبت به قوانين بايد يكسان برخورد بكنند،
مثلائ همهء اعضا تعرفهها و حمايتهاي خود را از بخش كشاورزي بردارند.
در اين شرايط واقعائ چه كسي ضرر ميكند؟
مساله
اينجاست كه يكي از شروط لازم براي عضويت در
WTO رسيدن به
حد رشد معيني از توليد صنعتي و كشاورزي است كه ساختار اقتصادي كشور در
صورت برداشته شدن تعرفهها و حمايتها دچار فروپاشي نشود كه اين نشان
دهندهء قدرت اقتصادي كشور است.
قرار
نيست اگر به دو نفر فرصتهاي برابر داديم هر دو از اين فرصت برابر به
نحواحسن استفاده بكنند. در بحث عدالت اقتصادي نحوهء استفاده از فرصتهاي
برابر هم وجود دارد. رشد كشور ما همراه با رشد تساعدي كشورهاي صنعتي و
سرمايهداري است و معمولائ از تمام ابزارها هم استفاده ميكنند.به همين
دليل قوانين ورود به سازمان تجارت جهاني مقرر كرده است كه براي عضويت،
هر كشوري بايد به ميزاني از رشد صنعتي و كشاورزي رسيده باشد كه توانايي
رقابت با صنايع مشابه كشورهاي ديگر را داشته باشد.اما اين ميزان را چه
كسي تعيين ميكند؟ ما خودمان ميدانيم امكان اينكه بتوانيم در توليد
ات به مزيت نسبي دست پيدا كنيم متفاوت است. سؤال ما اين است كه براي
ورود ايران به سازمان تجارت جهاني در چند سال آينده آقايان چه برنامهريزي
كردهاند؟ ما با اين ملاك كه دولت را بفروشيم و معيار براي خصوصيسازيمان
درآمد دولت از فروش دولت باشد، مخالفيم. ما بايد تركيب طبقاتي و تركيب
اجتماعي بخش خصوصي را هم مدنظر قرار بدهيم كه چه موقع اين بخش آماده
براي رقابت با شركتهاي خارجي است.
منبع :
سرمایه
|