|
قطعنامه کارگران به مناسبت اول ماه مه
گرامی باد اول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران
کارگران،زحمتکشان،مردم شريف ايران:
اول ماه مه روز جهانی کارگران،همچنان تکرار می شود و کارگران سراسر
دنيا در اين روز بزرگ، با برپايی جشن ها، راهپيمايی ها و گردهمايی های
آزاد در خيابان ها و ميدان های شهرهای مختلف جهان، خواست ها و مطالبات
خود را با صدای رسا بيان می کنند، به نفع صلح و عليه جنگ و بی عدالتی
جهان سرمايه شعار می دهند و در زير پرچم اتحاديه ها و سازمان های صنفی
– طبقاتی خود به دفاع از منافع خود عليه جهانی سازی سرمايه داری
نئوليبرال مبارزه می کنند. مهمترين حلقهِ اين مبارزات را در خيابان های
بيشتر شهرهای فرانسه در هفته های اخير شاهد بوديم که تا حصولِ نتيجهِ
دلخواهِ اتحاديهِ کارگران ودانشجويان ادامه يافت، ما اين پيروزی پرشکوه
را به طبقهِ کارگر فرانسه و فرزندانش و به همه کارگران جهان صميمانه
تبريک می گوييم.
اما متاسفانه در کشور ما ايران، هنوز جشن های اول ماه مه در محيط های
بسته، بدون حضور سنديکاها و اتحاديه های مستقل وآزاد و نيرومند کارگری
برگزار می شود. با کمال تاسف در ميهن ما هنوز بخش های وسيعی از کارگران
نسبت به دست اندازی های عوامل سرمايه، به حقوقِ شان بی تفاوت و
خاموشند، هر روز مدافعينِ کارِ بی قانون،عليه کارگران ميدان داری می
کنند.
کارگران، زحمتکشان، مردم شريف ايران!
پس ازروی کار آمدن دولت آقای احمدی نژاد نه تنها تغييراتی به نفع
کارگران نسبت به دولت قبلی داده نشد، بلکه با اعلام مواضع وزير کار
کابينه ايشان عليه قانون کار، تمديد ماده ۱۹۱ قانون کار در خصوص خروج
کارگاه های زير ۱۰ نفر از شمول قانون کار، اقدام يکجانبه ايشان در
تعيين حداقل دستمزد، تدوين وانتشار کليات قانون ارتقای بهره وری کارگاه
های کوچک، وضعيت کارگران را نسبت به گذشته بحرانی تر کرده است. بطور
مثال قانون ارتقای بهره وری در واحد های کوچک،اين امکانات را برای
کارفرمايان فراهم کرد که قراردادها را يکطرفه فسخ کنند، عقد قراردادِ
شفاهی و کوتاه مدت رسميت يابد، در کارگاه های کوچک طبقه بندی مشاغل
اجرا نشود و اساسا همان حداقل دستمزد مصوب نيز با استناد به اين قانون
اجرا نشود.
وزير کار کابينه، نسبت به تهعدات بين المللی دولت های پيشين و جمهوری
اسلامی در برابر کارگران در رابطه با اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با
مقاوله نامه های جهانی سازمان بين المللی کار، عامداً بی توجهی نشان می
دهد و با اقدام يک جانبه در انتصاب نمايندگان کارگری در کانون عالی
شوراهای کار، عملا
ً به تفاهم نامه مورخ ۱٣/۷/۱٣٨۴ که الويت را به اصلاح فصل ششم قانون
کار جهت انتخاب آزادانه و مستقلانه نمايندگان کارگری در سنديکاها و
اتحاديه ها وفدراسيون ها و کنفدراسيون ها را می دهد سر باز ميزند.
کارگران شريف وزحمتکش!
امروز بيش از هر زمان، بخش های آگاه طبقه کارگر ايران به ضرورت همبستگی
و ايجاد سنديکا ها و اتحاديه های آزاد ومستقل و واقعی رسيده اند ودر
تلاش برای گسترش و توسعه اين آگاهی ها، اراده آهنين خود را به کار بسته
اند،اين وظيفه سترگ بايد به وسعت تمامی ميهن عزيزمان ايران، اهميت
واقعی خود را پيدا کند، کارگران سراسر ايران در کارخانه ها، گارگاه ها،
کشتزار ها، مراکز علمی – فرهنگی، مراکزدرمانی و بيمارستان ها، چاپ خانه
ها، مطبوعات، بانک ها و همه مراکز توليد و خدمات اجتماعی بايد به اهميت
ضرورت برپايی تشکل های سنديکايی – اتحاديه ای آگاهی يابند. اگر
ناآگاهی، بی تفاوتی وبی توجهی به حقوق قانونی در ميان کارگران رفع
نشود، قطعاً تسليم طلبی، سرخوردگی ومماشات با اقدامات يکسويه صاحبان
سرمايه دوام می يابد. در حاليکه انبوه کارگران نسبت به روابط و مقررات
کار بی اطلاع هستند نمی توان انتظار داشت مسوولين، روابطِ کارِ کشور را
به طور عادلانه برقرار کنند و به آن پای بند باشند. امروز بيش از
هميشه، کار ِآگا هگرانه در بين توده وسيع کارگران در محل های کار و
توليد و خدمات اجتماعی ضرورت جدی و کتمان ناپذير است. هرگاه کارگران
نسبت به مواد قانون اساسی و قانون کار و تامين اجتماعی،آگاهی يابند،
هرگاه کارگران نسبت به چگونگی دست يابی به حقوق خود که در قوانين کشور
آمده است شناخت داشته باشند، آنگاه می توان اطمينان داشت که طبقه کارگر
ايران در راه دست يابی به اين حقوق، همبسته و متحد و متشکل در نهاد های
صنفي– طبقاتی خود گرد می آيند. نمايندگان خود را بر می گزينند و در راه
رسيدن به خواست ها و مطالبات خود، آنان را بی وقفه حمايت می کنند.
کارگران وزحمتکشان شريف ايران!
دير گاهی است که طبقه ِکارگر ايران بعنوان وسيع ترين جمعيت کشور،
وبزرگترين نيروی اجتماعی از حقوقی که در قانون اساسی به او وعده داده
شده است محروم است برهمين اساس ما وظيفه خود می دانيم با توجه به اين
محروميت و نسبت به آنچه درايرا ن می گذرد دقت نظرداشته باشيم، به اين
وسيله اعلام می داريم:
۱. ما خواستار اجرای بی کم وکاست اصل ۲۶ قانون اساسی، به ويژه در تحقق
آزادی تشکل يابی کارگران هستيم.
۲. ما خواهان اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با مقاوله نامه بنيادين ٨۷
سازمان جهانی کار هستيم.
٣. ماخواهان احترام و رعايت حقوق کارگران در برپايی سنديکاها و اتحاديه
های کارگری واز جمله به رسميت شناختن سنديکای کارگران شرکت واحد
اتوبوسرانی تهران وحومه هستيم.
۴. ما خواستار آزادی همه کارگران سنديکايی شرکت واحد اتوبوسرانی
وبازگشت به کار آنها با پرداخت کليه حقوق و مزايای دوران بازداشت و بلا
تکليفی شان هستيم.
۵. ما از نمايندگان مجلس شورای اسلامی و مسوولين وزارت کار جداً می
خواهيم که از تدوين و تصويب لوايحی که مخل امنيت شغلی وآرامش خاطر
جامعه کارگری ايران است بپرهيزند. ما خواهان لغو تمديد اعتبار ماده ۱۹۱
قانون کار و حذف اين ماده قانونی از روابط کار هستيم.
۶. تنها از راه ايجاد اشتغال بر مدار توليد است که جوانان از بحران
بيکاری و سردر گمی و بيهودگی نجات می يابند. ما خواهان ايجاد مراکز کار
و توليد مفيد اجتماعی به نفع ايجاد اشتغال جوانان و همه بيکاران هستيم.
۷. واردات بی رويه کالا و وجوداجناس قاچاق، توليدات داخلی را در آستانه
نابودی کامل قرار داده است، واحدهای کار وتوليد در شرف ورشکستگی قرار
دارند، هر روز تعداد بيشتری از کارگران و زحمتکشان به دليل تعطيلی
کارخانه ها و واحد های صنفی به خيابان ها سرازير می شوند. ما خواهان
محدود سازی واردات کالا و تقويت بنيه توليدات داخلی هستيم.
٨. تبعيض ناروا عليه زنان کارگر نسبت به مردان، هر روز افزايش می يابد
و اين تبعيض در نهايت منجر به از دست رفتن فرصت های مساوی بين کارگران
اعم از زن ومرد خواهد شد در عين حال حد مزد کارگران زن در بخش های
اقتصاد پنهان به ميزان نصف مزد کارگری معمول کاهش يافته است و هيچ گونه
نظارتی بر آن نيست. ما خواهان برابر حقوقی مردان و زنان کارگر در سطوح
دستمزدی و ساعات کار برابر آنان مطابق قانون هستيم.
۹. شرکت ها و موسسات کاريابی عامل استثمار افسارگسيخته کارگران و
زحمتکشان شده اند، اين موسسات با عقد قراردادهای اسارت بار و محضری،
علاوه بر اخذ تعهدات سنگين وغير قانونی از جويندگان کار،از کسانی که
اين کارجويان را ضمانت می کنند نيز تضمين های سنگين می گيرند. ماخواهان
برچيدن اين بنگاه های معاملاتی ضدبشری هستيم.
۱۰. کودکان، بی پناه ترين بخش جمعيت کشورند، در شرايطی که نياز به کسب
تحصيل و رشد وشکوفايی دارند به کارهای سنگين گمارده می شوند، ما
خواستار رعايت مقاوله نامه های بين المللی حقوق کودک در تمامی سرزمين
مان هستيم.
۱۱. سنديکا خانه امن کارگران است، قريب ۵ ماه است که خانه کارگران
نانوا و پناه تاريخی همه کارگران صنوف تهران بنا به حکم دادستانی مهر
وموم شده است، ما خواهان رفع محدوديت از سنديکای کارگران نانوا هسيتم.
۱۲. سال هاست منطقه جغرافيايی که در آن رندگی می کنيم، در محاصره قدرت
های سلطه گر و در راس آنان امپرياليسم آمريکا است و گرداگرد ميهن
عزيزمان ايران با حلقه ای از تجاوز و جنگ افروزی محاصره گرديده است،
مردم ايران به ويژه کارگران و زحمتکشان برای نجات از بحران های موجود
نياز به صلح وآرامش دارند، ما هرگونه جنگ طلبی وتجاوز را محکوم ومی
کنيم.
۱٣. متاسفانه عليرغم پذيرش روز جهانی کارگر و تعطيل آن در قانون کار،
بسياری از کارخانجات بزرگ کشور،از جمله واحد های خودرو سازی، اين حق
قانونی کارگران رعايت نمی شود. ما خواهان اعلام تعطيل رسمی و عمومی روز
کارگر برای کليه مزد و حقوق بگيران هستيم.
۱۴. ما بار ديگر از همه کارگران آگاه وپيشرو می خواهيم با توسل به دانش
اتحاديه ای، در واحدهای کار وتوليد، آستين همت بالا زده و با اتخاذ
شيوه های مناسب و تشکيل هيات های موسس سنديکايی، همکاران خود را نسبت
به حقوق و آزادی های سنديکايی ـ اتحاديه ای آگاه سازند و از اين طريق
به برپايی سنديکاها واتحاديه های کارگری جهت کسب منافع و حقوق شان
اقدام کنند. چرا که کارگران پراکنده هيچ و کارگران متحد همه چيزند.
پرتوان باد صفوف متحد و آگاه ِکارگران
پيش به سوی تشکيل سنديکاها و اتحاديه های کارگري
۱۱ ارديبهشت ۱٣٨۵ |
