|
نگاهی
به رویدادهای کارگری در فروردین 85
زینت میرهاشمی
Zinat_mirhashemi@yahoo.fr
دستمزد
تعیین شده از طرف وزارت کار برای سال 85 برای کارگران با قرارداد
استخدامی معمولی 150 و کارگران با قرارداد استخدامی موقت 180 هزار
تومان اعلام شد. این رقم در شرایطی تعیین شده که خط فقر رسمی و اعلام
شده از طرف دولت 250 هزار تومان است. اما این خط فقر بر اساس داده های
تحقیقی نهادهای غیر دولتی 350 هزار تومان است. افزایش ناچیز دستمزد با
افزایش نرخ تورم و سبد هزینه کارگران هیچ
گونه همخوانی نداشته و کارگران را هر چه بیشتر دچار
مشکل معیشتی می کند. از آن جایی که امنیت کار وجود ندارد و قانون کار
منافع کارفرمایان و نیز دولت را به مثابه کارفرمای بزرگ نمایندگی می
کند، همین افزایش دستمزد بهانه ای به کارفرمایان برای سرکوب کارگران و
اخراج آنها از کار می دهد.
فقدان
تشکلهای مستقل کارگری برای پیوستگی و سازمانیابی اعتراضهای کارگری، دست
کارفرمایان و وزارت کار را برای تعرض به حقوق کارگران هر چه بیشتر باز
می گذارد.
بر اساس
گزارش رسانه های وابسته به دولت، این افزایش ناچیز حقوق و دو نرخی کردن
مزد کارگران منجر به اخراج بیش از 2 هزار کارگر قراردادی فقط در سطح
تهران از آغاز سال جدید تا کنون شده است. این اخراجها به بهانه دو نرخی
شدن مزد و عدم توانایی مالکان در پرداخت آن اعلام شده است. قوانین کار
موجود حتا توان حمایت از کارکران را در مقابل میزان دستمزدی که خودشان
تعیین کرده را ندارد. تحلیل گران وابسته به سرمایه داری در این شرایط
این افزایش دستمزد را کمک به تشدید ناامنی کار و خراب شدن وضع کارگران
می دانند. از طرفی دیگر دولت قصد دارد که کارگران را در میان مبارزه
برای افزایش دستمزد و یا حفظ کارشان به نفع نگاه داشتن شرایط موجود از
مبارزه باز دارد. در حالی که این شیوه کثیف تهاجم سرمایه داران برای
سرکوب کارگران است، اعتراض و مقاومت سازمانیافته برای تغییر شرایط قادر
به خنثی کردن این ابزار سرمایه داری خواهد بود.
در ماهی
که گذشت سران تشکل وابسته دولتی«خانه کارگر» و «شوراهای اسلامی کار»
اختلافشان با وزارت کار در انتخابات این تشکلها را بهانه ای برای
کشاندن کارگران به مراسم روز کارگر از طرف خودشان کردند. در حالی که
این اختلافها بر سر داشتن قدرت بیشتر است.
در سال
گذشته مراسم برگزار شده از طرف وابستگان محجوب در ورزشگاه ازادی و دعوت
رفسنجانی برای سخنرانی، به یک همایش اعتراضی علیه سیاستهای دولت در
رابطه با دستگیری و سرکوب فعالان جنبش سندیکایی شرکت واحد تبدیل شد.
تا جایی که رفسجانی ناکام از ایراد سخنرانی از نیمه راه بازگشت.
در زیر به
برجسته ترین رویداد جنبش کارگران و مزدبگیران در فروردین ماه اشاره می
شود.
اعتراضهای
کارگری در ماه گذشته در مواردی به رویارویی با نیروهای انتظامی کشیده
شده است.
تجمع
اعتراضی کارگران «صنایع پوشش رشت» در روز یکشنبه 28 اسفند 84 با یورش
نیروهای انتظامی مواجه شد. کارگران این واحد تولیدی در اعتراض به عدم
دریافت حقوقشان به مدت 5 ماه، دست به اعتراض زده و جاده اصلی رشت –
بندر انزلی را به مدت یک ساعت بستند. مزدوران جمهوری اسلامی به کارگران
حمله کردند و تعدادی از آنها را مجروح کردند.
بر اساس
گزارش ایلنا سه شنبه اول فروردین، «در برخورد عوامل نیروهای انتظامی
چند نفر از کارگران این واحد صنعتی از ناحیه دست، پا، گردن و سر دچار
جراحت، ضرب دیدگی و حتی شکستگی شدند.»
صنایع
نساجی که از جمله واحدهای پایه ای تولیدی ایران در قبل از انقلاب محسوب
می شد در سالهای اخیر دچار بحران شده و تقریبا این بخش تولیدی به
ورشکستگی کشیده شده است. کارگران زیادی در این صنایع مشغول به کار بوده
اند که به صف بیکاران و بلاتکلیفان پیوسته اند. به همین دلیل چندین سال
است که کارگران وابسته به این صنایع برای حقوقشان مبارزه می کنند.
بعد از
اعتراض کارگران شرکت ریسندگی صنایع پوشش رشت، کارگران یک شرکت ریسندگی
دیگر تهدید کرده اند که اگر حقوقشان پرداخت نشود آنها هم مثل کارگران
صنایع پوشش اقدام به بستن جاده اصلی رشت، فومن خواهند کرد.
روز سه
شنبه 22 فروردین کارگران 4 کارخانه نساجی، برای دومین بار جاده
ترانزیتی کاشان – بندرعباس را بستند. این کارگران به عدم دریافت مزد
خود به مدت بیش از یک سال اعتراض داشتند. کارگران معترض قبلا به عنوان
اعتراض برای مدتی مانع تولید شده بودند.
روز
یکشنبه 13 فروردین تعدادی از کارگران شرکت چرم مغان مقابل سازمان کار
استان اردبیل دست به تجمع اعتراضی زدند. این کارگران به عدم دریافت
مزدشان به مدت 11 ماه و بازخرید اجباری اعتراض داشتند.
کارگران
کارخانه «ساراول» واقع در کرج در هفته آخر اسفند در اعتراض به اجرای
طرح طبقه بندی مشاغل و عدم پرداخت حق تولید، عیدی و مزایایشان دست از
کار کشیدند و در ساعات کار اعتصاب نمودند.
700 کارگر
شرکت «فرنخ مه نخ» روز دوشنبه 21 فروردین در مقابل دفتر ریاست جمهوری
تجمع اعتراضی نمودند. این کارکران به عدم دریافت حقوق بیش از 3 ماه
اعتراض داشتند.
کارگران
«فرش البرز» در بابلسر روز 21 فروردین در مقابل استانداری مازندران
تجمع اعتراضی بر پا نمودند. کارگران این شرکت به عدم دریافت 11 ماه
حقوقشان اعتراض داشتند و خواهان به راه اندازی این واحد تولیدی شدند.
کارگران
قراردادی شرکت شیشه میرال روز دوشنبه 21 فروردین در مقابل استانداری
همدان تجمع اعتراضی بر پا کردند. این کارگران به نوع قرارداد جدید
استخدامی در مورد قراردادهای کاری موقت اعتراض داشتند.
صدها
کارگر کارخانجات تولیدی صنتی پاکدشت روز دوشنبه 21 فروردین برای سومین
روز تجمع اعتراضی بر پا نمودند. بر اساس گزارش ایلنا، هزاران کارگر این
واحدهای تولیدی بعد از تعطیلات نوروزی وقتی به کار خود بازگشتند، از
کار اخراج شدند. بهانه مدیریت این واحد تولیدی، افزایش دستمزد کارگران
و عدم توانایی پرداخت آن بوده است.
کارگران
«فرش البرز» روز دوشنبه 21 فروردین در مقابل استانداری مازندران تجمع
اعتراضی بر پا نمودند. این کارگران به عدم دریافت حقوق خود به مدت 11
ماه اعتراض داشتند. این کارخانه تعطیل شده و 100 تن از کارگران آن
بلاتکلیف و بدون مزد مانده اند.
جمهوری
اسلامی که در برابر رشد اعتراضهای کارگران و مزدبگیران از اتحاد،
پیوستگی و سازمانیابی آنها هراس دارد وحشیانه به تجمع اعتراضی آنها
حمله می کند و کارگران را که با دستهای خالی و برای گرفتن حقوقشان
مبارزه می کنند سرکوب می کند. منصور اسانلو هنوز در زندان به سر می
برد. کارگران دستگیر شده شرکت واحد اتوبوسرانی بعد از آزادی از داشتن
کارشان محروم شده اند. با دفاع از حقوق کارگران ایران و پیوستگی آن با
کارگران جهان به پیشواز 11 اردیبشت (اول ماه مه) روز جهانی کارگر
برویم.
|
