|
اول
ماه مه
کارگران ايران و تهديدهای جنگی
کارگران
ايران همچون کارگران جهان برای استقبال اول ماه مه آماده می شوند.
هنوز در ايران اول ماه مه بعنوان روز جهانی کارگر ازسوی دولت رسميت
ندارد. کارگران اما با وجود همهی موانع هرساله اول ماه مه را به
روز مبارزه همبسته برای دفاع ازخواستها و خواستهای طبقاتی شان تبديل
میکنند . کارگران ايران برای ايجادِ تشکلِ مستقلِ کارگری مبارزه
میکنند تا بتوانند درتشکل خود سازمانيافته از حقوق خود دفاع کنند .
اين مبارزهی کارگران، اما مدام با سرکوب خشن دولت و سرمايهداران
ايران مواجه میگردد. دولت ايران تشکل مستقل کارگری را برسميت
نمیشناسد؛ بهمين دليل مدام کارگران مبارز دستگير میشوند، به زندان
محکوم ،و ازکار اخراج میشوند. در اول ماه مه 2004 دهها نفر ازکارگران
سقز بهجرم شرکت درگردهمایی روز اول ماه مه دستگیر شدند و بپس از18 ماه
، 5 تن ازآنها توسط دادگاه اسلامی با احکام سنگین روبهرو شدند.
مبارزه اما به شکلهای گوناگون ادامه یافت و کمیته های مختلفی برای لغو
این احکام شکل گرفت. در اول ماه مه 2005 کارگران ایران چندین گردهمایی
بزرگ ومستقل برگزار کردند.
بحران حاد اقتصادی و سياستهای خصوصی سازی،حمله به سطح معیشت کارگران
را تشدید کرده است .
و عموم
کارگران خواهان افزايش دستمزد متناسب با سطح تورم هستند. طبق ارزیابی
رسمی درآمد ماهانهی معادل 350 يورو،
زيرِ خط
فقرمحسوب میگردد، در حالیکه کارگران شاغل ماهانه فقط دستمزدی معادل
220 یورو دريافت میکنند. کارگران بسياری مجبورند با قرادادهای موقت
شرايط سخت کاررا تحمل کنند و مدام در معرض اخراج باشند و به صف بیکاران
بپیوندند. بهعلاوه دستمزد بسیاری از کارگران هم بهموقع پرداخت
نمیشود و زنان و کودکانِکار بيش ازهمه تحت ستم و استثمارِ کارفرمايان
قراردارند و براثر سیاستهای ضدکارگری،گارگاههای کوچک رسما مشمول
قوانین کار نمیشوند .
دامنهی اعتراضهای کارگری در سال گذشته که در 1200 اعتصاب و اعتراض
کارگری نمود یافت ؛ گویای وضعیت اسفبار کارگران در ایران است . در این
اعتراضها کارگران خواهان آزادی کارگران زندانی؛ بازگشت به کارِ
کارگران اخراجی ازجمله حدود 300 تن ازکارگران اعتصابی شرکت واحد؛ لغو
قراردادهای موقت و پيمان قراردادهای جمعی؛ افزايش دستمزدها متناسب با
سطح تورم؛ ممنوعيت کار کودکان و برخورداری زنان ازحقوق و دستمزد برابر
و در راس همه ايجاد تشکل مستقل کارگری بدست خود کارگران شدند. اینها
خواستههایی فوریاند که کارگران ايران برای تحميل آنها به دولت و
کارفرمايان ايران روزمره مبارزه میکنند و هرروز به ضرورت پشتیبانی
متقابل از مبارزههای هم طبقه ها در مراکز کار و تولید در سطح کشور و
دیگر اقشار و گروههای اجتماعی تحت ستم و استثمار آگاه گشته و به
همبستگی دائمی و بين المللی کارگران جهان اميدوار میشوند.
درسال گذشته درنتيجه ی مبارزه ی پيگير و استوار کارگران ايران، رشد
آگاهی طبقاتی و ارتقاء خواستها و مطالبات ضد سرمایه داری آنان و
همچنین همبستگی جهانی نهادها؛ فعالین مستقل کارگری و تشکل ها و اتحاديه
های کارگری جهان، جنبش کارگری ايران با تحول چشمگيری روبرو گردید.
بعنوان نمونهی برجسته؛ سنديکای شرکت واحد با بيش از8000 عضو، سطح
بالای آکاهی کارگران و عزم آنان را برای بدست گرفتن سرنوشت خود
بهنمايش درآورد. هنوز منصوراسانلو يکی ازرهبران سنديکا بعد از گذشت 3
ماه هنوز درسلول انفرادی بهسرمیبرد و 300 کارگر شرکت واحد بهجرم
شرکت دريک اعتصاب ازحق کار محروم شده اند؛ اما، جنبش سنديکايي به
سازمانيابی اعتراضهای کارگری ادامه می دهد.
جمهوری اسلامی ایران در مواجه با اعتراضهای گستردهی کارگری تصميم
دارد به هر قيمتی از ايجاد تشکل مستقل کارگری و گسترش آن به مراکز کار
و توليد کشورجلوگيری نمايد . در حاليکه بحران هسته ای، فشارهای بين
المللی و سياستهای جنگ افروزانهی امپرياليسم آمریکا و متحدان غربیاش
از یکسو و سیاستهای جنگطلبانهی دولت احمدینژاد و تلاش کارگزاران
و وابستهگان جمهوریاسلامی برای حفظ نظام بههرقیمتی تشدید شده است؛
فعالان کارگری ایران ؛ فعالان برابریطلب جنبش زنان و دانشجویان آکاه و
مترقی کشور بیش از هر زمان دیگر تحت فشار و سرکوب قرارگرفته اند .
علیرغم این فشار ها و بگیر و ببندها؛ همبستگی میان لایه های مختلف
جنبش طبقاتی – اجتماعی ایران هر روز تجسم بیشتری مییابد . روز8 مارس
امسال زنان در تهران و چند شهر دیگر ایران، در تجمع های اعتراضی،
ازخواست های کارکران ایران پشتيبانی کردند و کارگران بخشهای مختلف با
جنبش زنان ایران اعلام همبستگی کردند و دانشجویان بیش از هر زمان
درحرکتهای همبستگی شرکت مینمایند.
ما جمعی
از ایرانیان مدافع جنبش کارگری ایران درآلمان متشکل در کمیته های
همبستگی با جنبش کارگری و همگام با کارگران ایران و جهان به استقبال
اول ماه مه میرویم و با هماهنگی فعالیتهای خود برای تقویت همبستگی
بیشتر با مبارزات کارگران و متحدان خود درجنبش های اجتماعی ایران
میکوشیم .
ما اعلام
میکنیم مخالف جنگ؛ مخالف هرگونه حملهی نظامی و غیرنظامی ازجمله
تحریم اقتصادی و مخالف سیاست های امپریالیستم جهانی ومتحداناش هستیم.
ما
مخالف رژیم جمهوری اسلامی بعنوان دولت سرمایه داران؛ دولت سرکوبگر
کارگران ، دولت آپارتاید جنسی و دولت سرکوبگر آزادی های دمکراتیک و
حقوق اولیه مردم ایران هستیم وبرای سرنگونی آن مبارزه می کنیم .
ما اعلام
می کنیم برای آینده بهتر راهی جز گرفتن سرنوشت مردم ایران بدست خودشان
وجود ندارد و در این شرایط بحرانی و حساس، کلیه مدافعین راستین جنبش
های ضدسرمایه داری و ضد امپریالیستی جهان را به همبستگی با نهادهای
مستقل و فعالان جنبش های طبقاتی – کارگری ایران و پشتیبانی ازمبارزات
خود فرا میخوانیم .
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
21آوریل
2006
امضا :
کمیته همبستگی با کارگران ایران –
هامبورگ
کانون همبستگی با کارگران ایران – کلن
جمعی از مدافعین جنبش کارگری ایران – هانوور
گروه همبستگی با جنبش کارگری – برلن |
