|
لولا
یا چاوز
لوموند 14 آوریل2006
برگردان : نادر نوریزاده
چاوز
در ونزوئلا، لولا در برزیل، مورال در بولیوی، واسکز در اروگوا، باشله
در شیلی : انتخابات پی در پی در آمریکای لاتین،
کفه
ی ترازو را به نفع نیروهای چپ تبدیل می کند. همین هفته، در پرو،
اولانتا هومالا در دور اول انتخابات ریاست جمهوری، رتبه نخست را به خود
اختصاص داد. در مکزیک، حزب چپ دمکراتیک (PRD) مطابق با سنجشهای آماری،
برای ریاست جمهوری 2 ژوئیه، دارای امتیازات برتر می باشد. 17 مورد
انتخاباتی، بین دسامبر 2005 و دسامبر 2006 در نظر گرفته شده : در کل،
چپ می تواند خود را در راس هرم 80 در صد از جمعیت مسکونی این زیر قاره
بیابد.
ریشه
ی دلایل این جهتمندی، در نابرابریهای عمیقی نهفته است که از ویژگیهای
این ناحیه است. اگر به نظر می رسد که آمریکای لاتین از فاز بحرانهای
طولانی و متواتر خارح شده و از رشدی با ثبات تر تجدید حیات می کند (5.9
در صد در 2004 ، 4.1 در صد در 2005 و بدون شک 4 در صد برای امسال)، این
کشورها از توسعه ی بسیار نا همگونی برخوردار هستند، کشورهائیکه بورژوا
های شبه آمریکای شمالی را با طبقات فقیر، بویژه کشاورزان، تهیدستان،
بیکاران و بی سوادان در کنار هم قرار می دهد.
بین
هوگو چاوز و لولا داسیلوا، دو نیروی چپ، اختلافاتی وجود دارد. یکی
سخنرانی رادیکال با محتواهای پوپولیستی را به نمایش می گذارد و راه
حلهای ناسیونالیستی پیشنهاد می کند. آن یک، از جناح مرکزی (سانتریست)،
سیاست بودجه ای ارتدکسی را ارائه می دهد تا سرمایه گذاران را جلب نماید
و تلاش می کند در اقتصاد جهانی وارد شود.
رشد
سرسام آور قیمت مواد اولیه، شانسی را برای غالب کشورهای آمریکای لاتین
بوجود آورد ، موادی از قبیل، مس در شیلی، نفت در ونزوئلا و همینطور در
بولیوی، و تولیدات کشاورزی برای برزیل و آرژانتین غالبا منبع مهمی
هستند. کاهش قیمتهای جهانی، در اوایل دهه های 1990، آمریکای لاتین را
در بحرانی فرو برد. امروزه عکس آن اتفاق می افتد.
این
در آمد را ، چگونه می باید مصرف نمود؟ تمایل بر این است که سریعا
سوبوانسیونها ئی به نیازمندترین ها توزیع شود که در واقع قانونی و مبرم
است. در هر حال نباید خارج از انتظار باشد که ورای مایحتاج حیاتی و
فوری، دولتهای چپ مسئله انتخاباتی را برای تداوم سیاستهای درازمدت خود
از نظر دور نخواهند داشت.
نمی
شود مطمئن بود، که هوگو چاوز، ثروتمندترین آنها، با برقراری مالیاتهای
سنگین بر روی واردات و اخراج شرکتهای نفتی خارجی، یعنی فاصله گرفتن از
تکنولوژی و همینطور سرمایه آنها، انتخاب درستی انجام داده و همینطور
نمی توان مطمئن بود، که کنترل قیمت ها، بازنگری در ارزش پزوس و
مالیاتها، که توسط آرژانتین برقرار شده، اقدامی مثمر به ثمر در این
گذار محسوب می شود.
راه
حل برزیلی ها، که نقش ورود به جهانی سازی را ایفا می کند، محدودیتهائی
را بوجود می آورد که رشد و حیطه ی عمل را تحدید می کند. ولیکن، اندوخته
در آموزش و پرورش و زیرساختها و بازگشائی برای سرمایه داری را در آینده
تدارک می بیند. |
