|
زنان در عراق
کنونی از هیچ امنیتی برخوردار نیستند.
بمناسبت 8 مارس روز جهانی زن
Maike Dimarمصاحبه
گر
برگردان ناهید
جعفرپور
مصاحبه با هوزان محمود عضو سازمان زنان " برای حقوق زنان در عراق" در
باره اوضاع فعلی عراق، بمب گذاری های هدفمند و همچنین خواست خروج ارتش
اشغالگر از عراق
تقریبا همه روزه در عراق عده ای از دختران و زنان از سوی گروه های
مسلح، مورد اصابت گلوله ، آدم ربائی ، تجاوز جنسی و قتل قرار می گیرند.
زنان امروز در عراق در موقعیت بسیار خطرناکتری از گذشته زندگی می کنند.
به ویژه زمانی که بخواهند از حقوق زنان دفاع نموده و در مقابل زن ستیزی
به مبارزه بپردازند.
از زمانی که در عراق بنیادگرایان و گروه های مذهبی فعالیت می
نمایند،طرفداران حقوق زنان همواره قربانی حملات هدفمند می باشند. یکی
از اولین زنانی که تهدید به مرگ شد، یانار محمد دبیر اول سازمان زنان
عراقی " برای حقوق زنان در عراق"می باشد. این سازمان زنان تظاهرات هائی
را بر علیه تجاوزات جنسی به زنان ، زن ربائی و قتل های ناموسی در عراق
سازماندهی نموده است. در روزنامه این سازمان در باره چگونگی محافظت
زنان در مقابل خشونت و تهدید به مرگ که روز به روز در حال رشد است، درس
هائی داده می شود.
مایکه دمیر
مصاحبه ای را با
هوزان محمود
عضو سازمان برای حقوق زنان در عراق، در باره وضعیت
کنونی زنان عراقی نموده است:
سئوال: آیا شما فکر می کنید که در شرایط کنونی وضعیت زنان در عراق بد
تر از زمان صدام حسین شده است؟
جواب: متاسفانه همین طور است. زیرا که اشغال عراق و همچنین ترور های
دائمی روزانه، وضعیت زنان را در عراق وخیم تر نموده است.از همه مهمتر
اینکه زنان در شرایط فعلی از هیچگونه امنیتی برخوردار نیستند.
سئوال: تحقیقات مختلف از سوی سازمانهائی چون سازمان عفو بین الملل بر
این تاکید دارند که بسیاری از زنان عراقی می ترسند تنها از خانه بیرون
بروند و از این رو دیگر به مدرسه و یا محل های کار خود نمی روند. نتیجه
این تحقیقات همچنین یبانگر این حقیقت تلخ است که در دو سال گذشته شدت
خشونت بر زنان عراقی افزایش یافته است. بنظر شما وضعیت امروزی زنان
عراقی چگونه است؟
جواب: عراق توسط آمریکا و لشگرهای متحدش اشغال گردیده است و آنها رژیمی
دست پرورده خودشان را بر روی کار آورده اند که تا کنون به اندازه یک سر
سوزن امنیت برای زنان به وجود نیاورده است. وقتی زنان به بیرون از خانه
می روند مطمئن نیستند که دوباره به خانه بازگشت خواهند نمود یا نه.
وضعیت کنونی زنان در عراق بسیار اسفناک است. روزانه به دختران زیادی
حمله می شود. خودکشی ، تجاوز جنسی ، زن ربائی و قتل زنان توسط گروه های
بسیاری که عمدتا گروه های اسلامی هستند که مردم را تروریزه می کنند.
همچنین سربازان اشغالگران وضعیت بسیار وحشتناکی را برای زنان ایجاد
نموده اند. زنان دستگیر می شوند و در زندانها نگه داری می شوند و اغلب
مورد تجاوز جنسی و یا مورد آزار های دیگرجنسی قرار می گیرند. بسیاری
از این تجاوز کنندگان سربازان آمریکائی هستند. همچنین این سربازان
زنان را در زندان شکنجه می دهند. این کاملا مشهود است که وضعیت زنان
عراق بعد از جنگ بشدت وخیم تر گشته است.
سئوال : برای چه زنان به لحاظ حقوقی از چنین عقب گردی بر خوردار شدند؟
جواب: این رژیم که روی کار آورده شده، تشکیل شده از نیروهای راست
ارتجاعی مذهبی . گروه های سیاسی اسلامی که میخواهند قوانین اسلامی را
برای زنان به اجرا درآورند و توانسته اند تا کنون این کار را بکنند.
آنها نه تنها برای زنان امنیت نیاورده اند بلکه میخواهند آنان را در
یک جامعه اسلامی محدود سازند.
سئوال: شما گفتید که عدم امنیت برای زنان در جامعه کنونی عراق بزرگترین
مشکل زنان است. می خواستم بدانم برای ایجاد این امنیت چه باید کرد؟
جواب: وجود اشغالگران در عراق به گروه های اسلامی این بهانه را داده
است که هر کار که می خواهند انجام دهند و به کار های خود مشروعیت دهند
و قوانین خود را در جامعه جا بیاندازند بخصوص قوانین ضد زن. پایان دادن
به این اشغال می تواند زمینه ای باشد که بتوان در مقابل این حرکات هم
مبارزه نمود.
سئوال: سازمان شما بر ضد این اشغال است و خواهان خروج نیروهای اشغالگر
از عراق است. اما آیا فکر می کنید اگر اشغالگران بروند وضعیت عراق بهتر
خواهد شد؟
جواب: ما حضور نیروهای اشغالگر را در دوسال گذشته کاملا لمس نمودیم و
دیدیم که آنها هیچ کاری برای هیچکسی نکردند و برای زنان عراق و جامعه
عراق هیچ بهبود اساسی نسبت به قبل نیاوردند. وجود آنها در اینجا بی
معنی است. آنها حتی بدبختی های ما را بیشتر کردند. آنها ما را به زکت
های مختلف ارتجاعی مذهبی و قومی و قبیله ای تقسیم بندی نمودند و رژیمی
را خلق کردند و بر سر کار آوردند که ما را نمایندگی کنند. کلیه افراد
رژیم طرفداران آمریکا هستند . وضعیت ما به هیچ وجه بهتر از زمان صدام
حسین نیست. ما فکر می کنیم اگر این اشغال خاتمه یابد به هیچ وجه وضع ما
بدتر از قبل نخواهد شد. زیرا عراق کنونی محل جنگی شده است برای گروه
های اسلامی خلاف کار و گروه های سیاسی که تنها می خواهند جامعه را
تروریزه کنند. دولتی هم که از دوسال و نیم گذشته بر سر کار آمده است،
دولتی بی خاصیت و بی معنی است. ما بر این باوریم که مردم عراق بعد از
رفتن اشغالگران حداقل مشکلاتی را که توسط اشغال دچار آن شده اند را
نخواهند داشت.
سئوال: اما تا آنجائی که من می دانم یک وزارت زنان ایجاد شده و یک
چهارم صندلی های مجلس ملی برای زنان رزرو شده است. آیا به نظر شما این
خود مسئله ای را تغییر نمی دهد؟
جواب: اینکه زنان در پارلمان هستند هیچ تغییری در وضعیت ما ندارد.
نباید فراموش کنیم که این زنانی که در مجلس نشسته اند نماینده زنان
عراقی نیستند. آنها انتخاب شدند و به مجلس برده شدند تا علائق آمریکا
را نمایندگی نمایند و نه اینکه چون برای زنان عراقی کاری کرده بودند و
یا فعالان حقوق زنان بودند.
اکثر این زنان هیچ شناختی از زنان عراق ندارند و تنها جزئی از این
مجلس مرتجع می باشند. مجلسی که تنها از مذهبیون مرتجع و گروه های قومی
و قبیله ای تشکیل شده است. این زنان وابسته به این سیاست می باشند.
آنها در مجلس ننشسته اند که بطور واقعی به مشکلات حقوقی زندگی زنان
رسیدگی کنند و یا امنیت های لازم را برای زنان به وجود آورند. تازه دو
یا سه ماه پیش بود که این زنان قصد داشتند قطعنامه ای را به مجلس ارائه
دهند که بر طبق آن به همسران زنان و یا بهتر بگویم " محافظت کننده زنان
" این حق را می دهد که هر زمان که زنان فرمانبرداری ننمودند، آنان را
کتک بزنند. این خود نشان می دهد که این زنان نماینده مجلس، خود تا چه
حد مرتجع می باشند. آنها می خواهند درست شرایط زندگی را بر زنان عراقی
حاکم نمایند که برای زنان ایرانی و سعودی و یا افغانستان زمان طالبان
حاکم نمودند.
سئوال: بسیاری از انسانها و فعالان زنان تلاش نمودند که در قانون اساسی
جدید عراق برابری زنان را با مردان قید سازند. اما سازمان شما از زنان
خواست که انتخابات قانون اساسی را بایکوت نمایند. چرا؟
جواب: برای اینکه این قانون اساسی محصول فکری یک عده از انسانهائی است
که وابسته به آمریکا و متحدینش و همچنین دولت ارتجاعی فعلی می باشند و
در واقعیت هم قانون اساسی است که حقوق زنان را از حقوق بشر جدا ساخته
و بدین ترتیب حقوق بشر را زیر پا گذاشته است. زیرا که این قانون اساسی
طبق قوانین شریعت و حقوق اسلامی تنظیم گشته است. این قانون اساسی به
هیچ وجه در جهت منافع مردم عراق وضع نشده بلکه بخشی از برنامه دولتی
است که در حال حاضر در قدرت قرار دارد و از طریق این قانون اساسی قصد
دارد به خود مشروعیت دهد. این قانون اساسی به هیچ وجه با حقوق و آزادی
ها و خواسته های ما رابطه ای ندارد. تنها یک تکه کاغذ است و بس
سئوال : شما و سازمانتان اعلام نموده اید که این قانون اساسی شما را به
تاریکی های قرن های گذشته بر می گرداند. شما از کجا به این نتیجه گیری
می رسید؟
جواب: این دیگر برای همه مشخص است که این قانون اساسی بر اساس دین
اسلام یعنی بر مبنی یک مذهب برای قانون گذاری و اجرا نوشته شده است.
برای چی قانون اساسی عراق باید بر مبنی دین اسلام تدوین و تنظیم گردد؟
برای چی آنها می گویند که کلیه دادگاه های عراق و قاضیان عراقی اساس
دین شریعت را باید بشناسند و بفهمند و بر مبنی این دین تصمیم گیری
کنند؟ ما قبلا همچنین چیزی در عراق نداشتیم. افزون بر این در این قانون
اساسی چیز زیادی در باره حقوق زنان نوشته نشده است. این قانون اساسی
تنها به تمامی آنانی که بر قدرت هستند کمک نموده و این آدمها تا به حال
هیچ کار خوبی برای ما نکرده اند. دو هفته پیش وزارت آموزش و پرورش عراق
قانونی را وضع نمود که بر مبنی آن دانشجویان دختر و پسر را ار هم جدا
می سازد و از این تاریخ به بعد در دانشگاه ها به آنها جداگانه تدریس می
شود. یعنی در اطاق های درس مجزا از هم. آنها می خواهند دانشجویان دختر
را مجبور کنند که حجاب بر سر نمایند. تازه اینها اولین نتایج این
قانون اساسی مرتجعانه است. آنها می خواهند زنان و مردان را از هم جدا
سازنند و وضعیتی را چون وضعیت زنان ایران و یا سعودی و افغانستان به
وجود آورند.
مبارزه بر علیه حکومت اسلامی ها بر زندگی زنان
سئوال: در روز های اخیر به بسیاری از فعالان زنان حمله شده و یا حتی
هدفمند به قتل رسیده اند. آیا سازمان شما هم مورد تهدید قرار دارد؟
بله طبیعتا. دبیر اول ما خانم یانار محمد اولین زنی بود در عراق که
بعنوان فعال حقوق زنان و بخاطر مبارزه شهامت بارش بر علیه شریعت ، مورد
تهدید به قتل قرار گرفت. زیر پا گذاشتن حقوق زنان و تهدید فعالان زنان
همچنان ادامه دارد. سازمان ما دائما در خطر است. زیرا که ما اولین
سازمان زنان عراقی می باشیم که در سرتاسر جهان برای مبارزاتش برای
آزادی ، برابری حقوقی و سکولاریته در عراق معروف می باشد. ما همچنین از
این جهت معروف می باشیم چون بدون تن دادن به هیچ توافقی بر علیه
اشغالگران می جنگیم. ما فکر می کنیم که هر آنچه هم اکنون در عراق می
گذرد محصول همین اشغالگری است.
سئوال: چگونه برای حقوق زنان می جنگید. فعالیت های اصلی سازمان شما
کدام می باشند؟
جواب: ما خانه های امن ، خانه های زنان برای زنانی که به آنها خشونت
شده است و یا تهدید به مرگ شده اند درست کردیم وخرج این خانه ها را می
دهیم. ما تظاهرات های بسیاری را سازماندهی نمودیم. ما تنها سازمان
زنانی هستیم در عراق که زنان را بر علیه تجاوزات جنسی و قتل و زن ربائی
و .... به خیابانهای بغداد کشیده و همچنین آکسیون های بین المللی
یرگزار نمودیم. ما از 4 ماه بعد از اشغال عراق شدیدا فعال شده ایم. ما
در 8 مارس گذشته توانستیم هزاران زن را به خیابان های بغداد برای جدائی
دین از دولت و آزادی و بر علیه بی حقوقی بزنان گسیل نمائیم و در تمامی
خیابان ها جشن بگیریم. ما کنفرانس های بسیاری برای برابری حقوقی زنان و
برای نفی قانون اساسی فعلی عراق بر گزار نمودیم. ما بر علیه قطعنامه
137 که قوانین شریعت را بعنوان قانون گذار معرفی می نماید، مبارزه
نموده و می نمائیم. ما در بغداد روزنامه ای را بیرون می دهیم بنام "
برابری". ما به کارخانه جات ، زندانها و ادارات می رویم و تلاش می کنیم
که خودآگاهی زنان را بالا بریم تا با همکاری آنها خواستار حقوقمان ،
برابری حقوقی و آزادی شویم و بتوانیم از یک سو با اشغالگران بجنگیم و
از سوی دیگر بر علیه رهبریت اسلامی ها بسیج شویم.
سئوال: سازمان شما در بیان نظراتش بسیار سکولار و رادیکال است. آیا فکر
می کنید که با این منطق می توانید زنان و مردان عراق را قانع سازید؟
جواب: ایدآل های ما ایده آل های ناشناخته و غیر طبیعی برای مردم عراق
نیست. زیرا که ما همیشه یک جامعه سکولار در عراق داشته ایم. ما هیچگاه
دولت اسلامی در عراق نداشته ایم. ما هیچگاه قانون گذاریمان کاملا بر
طبق شریعت نبوده است. از این رو چرا باید این خواست برای مردم عراق
ناشناخته و عجیب باشد؟
در حقیقت این نظر اکثریت مطلق اعضای سازمان ماست. من اصلا اعتقاد ندارم
که جامعه ما به سکولاریته به عنوان واژه ای عجیب و قریب برخورد نماید و
تاریخچه سکولاریته در عراق را در نظر نگیرد. |
