|
رویارویی جنبش کارگری با حکومت استبداد مذهبی
زینت
میرهاشمی
بهمن
ماه یکی از ماههای سخت و پرتلاطم رویارویی جنبش کارگری با حکومت
استبداد مذهبی و حامی سرمایه انگل صفت حاکم بود. بر تارک رخدادهای این
جنبش در ماه گذشته عزم استوار کارگران شرکت واحد در تداوم فعالیت و
مبارزه برای دستیابی به خواستهای خود، انتخاب نمایندگان واقعی و
برخورداری از تشکل مستقل کارگری و نیز آزادی فعالان سندیکالیست شرکت
واحد بود.
کارگران شرکت واحد برای عبور از موانعی که در راه رسیدن به تحقق
مطالباتشان قرار داشت در حرکت اعتراضی خود با سرکوب، زندانی شدن
خانواده، کودکان و خودشان مواجه شدند.
کارگران شرکت واحد در ادامه اعتراض خود و برای آزادی همکارانشان تصمیم
گرفتند روز شنبه 8 بهمن اعتصاب کنند.
مزدوران سرکوبگر جمهوری اسلامی، در برابر گامهای پر توان و استوار
کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، شمشیرهای خون آلودشان را از غلاف
در آورده و بار دیگر دست به سرکوب زدند.
ماموران نظام جهل و جنایت روز جمعه 7 بهمن قبل از آغاز رویارویی و
اعتصاب کارگران شرکت واحد، به خانه های آنها یورش برده و اقدام به
دستگیری نزدیک به 400 نفر نمودند. جلادان در یورش به فعالان این جنبش،
از ضرب و شتم خانواده های آنها و نیز کودکان خردسال دریغ ننمودند. دختر
دوازده ساله یکی از فعالان سندیکایی به نام سلیمی، از آنچه که بر وی،
مادرش و خواهرش رفته است سخن گفته است. صحبتهای تکاندهنده او بازتاب
جنایتی است که بر مردم ایران به طور روزانه اعمال می شود.
علیرغم سرکوب وحشیانه و ایجاد جو رعب و وحشت، کارگران با عزمی استوار
به میدان آمدند و در نبردی نابرابر نشان دادند که برای آزادی
همکارانشان و رسیدن به خواسته هایشان مصمم هستند. بر اساس گزارشهای
منتشر شده در روز شنبه 8 بهمن دستگیریها به مرز هزار نفر رسید و زندان
اوین مملو از زحمتکشان میهنمان که برای دفاع از خود صدایشان را بلند
کرده بودند، شد.
دولت
احمدی نژاد که وعده بردن پول نفت به سفره های زحمکشان را می داد، با
سیاستهای ماجراجویانه در خارج از ایران، بیش از همیشه دست به سرکوب
کارگران و زندانیان سیاسی زده است. در پس جنجال کاریکاتورها و آتش زدن
سفارتخانه ها و پرچمهایشان، مسأله اصلی یعنی سرکوب مردم همچنان در
دستور کار رژیم استبدادی مذهبی حاکم است. جمهوری اسلامی قصد دارد با
سیاست ماجراجویانه و جنگ طلبانه در ماجرای پرونده اتمی در جامعه بین
المللی نگاهها را از عدم مشروعیت خود در داخل ایران به بحران مردم
ایران با جامعه بین المللی بکشاند. با گرفتن ژست ضد امپریالیستی می
خواهد بفهماند که تضاد مردم با امپریالیسم و قدرتهای بزرگ است و در گرد
و خاکی که به پا می کند وظیفه اصلی و بنیانی دیکتاتوری خود را به نحو
احسن انجام دهد. این وظیفه همانا سرکوب جنبشهای اجتماعی و به ویژه
کارگران است. سرکوب هر صدایی که برای اعتراض تبدیل به یک تشکل شود را
خفه بکند. جنبش کارگری که از دوران «نامه نویسی، طومار جمع کردن و یا
ایستایی در وضعیت موجود» به گامهایی فراتر رفته است در همزمانی با
شرایط بحرانی در جهان و منطقه که دستهای سرکوبگر را بیشتر باز می
گذارد، شرایط سخت تری را پیشاروی خود دارد. رژیم با نفوذ در نیروهای
«بدیل جهانی سازی» با ابزار مخالفت با امپریالیسم سرکوب جنبش اجتماعی
مردم را شدت بخشیده است و این در حالی است که سیاستهای رژیم در رابطه
با اقتصاد، هر چه بیشتر نزدیک شدن به سیاستهای نئولیبرالیستی و قرار
گرفتن در مدار آن است. سیاست خصوصی سازی، خارج کردن کارگاههای زیر ده
نفر از شمول قانون کار، خارج کردن کارگران قراردادی و پیمانی از شمول
قانون کار، جایگزینی قراردادهای کوتاه مدت کار که حتا به یک ماه می
رسد، اخراج کارگران با سابقه کار طولانی و قرادادهای استخدامی دائم، و
در نهایت تعطیلی و به رکود کشانیدن واحدهای تولیدی نساجی که از واحدهای
تولیدی پایه ای اقتصاد ایران محسوب می شد، سیاست اصلی رژیم در رابطه با
اشتغال و صنعت است. بنا به داده های تحقیقی رسانه های حکومتی، روز به
روز به تعداد واحدهای تولیدی بحران دار افزوده می شود و در نتیجه شمار
بیکاران گسترش می یابد. بسیاری از واحدهای تولیدی نساجی، لوازم خانگی،
صوتی و تصویری، تولید کفش تعطیل شده و بازارهای ایران به یمن سرمایه
داری سوداگر و انگل صفت پر از کالاهای کشورهای همسایه می شود که اقتصاد
داخلی در این وضعیت بحرانی قدرت رقابت با آن را ندارد.
علیرضا محجوب کارگزار رژیم در «خانه کارگر» در گفتگویی با خبرگزاری
ایلنا روز یکشنبه 23 بهمن، گقت: «در سالهای اخیر 900 واحد تولیدی و
صنعتی متوسط و بزرگ تعطیل شده و اشتغال 190 هزار کارگر به مخاطره
افتاده است.»
به
گزارش ایلنا چهارشنبه 5 بهمن ، بار دیگر معافیت کارگاههای کمتر از ده
نفر از شمول قوانین کار با تصویب هیأت وزیران به مدت سه سال تمدید شد.
یک
حکومت دیکتاتور و بنیادگرا نمی تواند در صف مبارزه با امپریالیسم قرار
گیرد. نمی توان بدون دموکراسی، عدالت اجتماعی و انگاره های گزار به
سوسیالیسم از مبارزه ضد امپریالیستی سخن به میان آورد. سیاستهای جمهوری
اسلامی دقیقا در جهت تقویت هارترین بخشها و نهادهای سرمایه داری مالی و
انحصارات عمل می کند. در همین راستا جلب توجه نیروهای مترقی و جنبشهای
مترقی و به ویژه کارگران در جهان به سمت خواست اصلی مردم ایران که
همانا سرنگونی این رژیم و برخورداری از یک حکومت دموکراتیک یا انتخاب
آزاد نمایندگان خود می باشد اهمیت دارد. مردم ایران حق دارند از
استاندارهای زندگی چه در زمینه حقوق بشر و چه در عرصه سیاسی، اجتماعی و
اقتصادی برخوردار باشند. این حقی است که نمی تواند در پس پرده بحران
آفرینی رژیم در جامعه بین المللی و یا مخالفت با جنگ و مخالفت با
امپریالیسم از مردم ایران سلب کرد. به همین دلیل توجه همه نیروهای
مترقی را به حمایت از مردم ایران و
محکومیت رژیم باید جلب کرد و آن را تبدیل به حرکتی مادی کرد. گامی که
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های آزاد کارگری و فدراسیون اتحادیه های
جهانی در حمایت از کارگران در بند ایران برداشته اند، گامی با ارزش است
که باید فعالانه از آن حمایت شود.
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های آزاد کارگری و فدراسیون اتحادیه های
جهانی در اعتراض به سیاستهای ضد کارگری و سرکوبگرانه رژیم ایران، روز
چهارشنبه 15 فوریه را روز جهانی در حمایت از کارگران ایران اعلام
کردند.
خواسته هایی که برای این اعتراض جهانی اعلام شده، چنین است:
1-
به رسميت شناختن حق تشکل مستقل کارگران در ايران
2-
آزاد کردن منصور اسانلو و کليه کارگران دستگير شده سنديکای شرکت واحد
3-
پذيرش حق داشتن سنديکا از طرف مديريت شرکت واحد
4-
به رسميت شناختن حق قرارداد دسته جمعی
5-
پرداخت دستمزدهای عقب افتاده کليه کارگران و اعضاء سنديکا
این
تشکلهای کارگری از همه اتحادیه ها در سطح جهان درخواست نمود که در هر
کشوری که سفارت جمهوری اسلامی وجود دارد، در این روز تظاهرات اعتراضی
در برابر آن بگذارند. در غیر نبودن سفارت در مقابل وزارت کشور خود
اکسیون اعتراضی بگذارند.
همزمان با اعلام اعتراض جهانی (چهارشنبه 27 بهمن)، کارگران سندیکای
شرکت واحد اتوبوسرانی در تهران، در برابر مجلس تجمع کردند. کارگران
شرکت واحد در کشاکش و رویارویی با رژیم موفق به آزاد کردن تعدادی از
کارگران زندانی شدند اما تعدادی از فعالان جنبش سندیکایی همچنان در
زندان به سر می برند. رژیم قصد دارد سیاست تواب سازی را در مورد آنها
به کار ببرد و تفرقه بین فعالان این جنبش بیاندازد.
بخشی
از کارگران ایران خود رو در دفاع و همبستگی با کارکنان شرکت واحد
اتوبوسرانی و نیز کارکنان در زنجیر، طی اطلاعیه ای به کارزار جهانی
پیوستند.
کارگران ایران خودرو در اطلاعیه خود ضمن یکی دانستن خواست کارگران شرکت
واحد با خواسته های خود، همبستگی بین المللی کارگران برای دستیابی به
خواستهایشان را امری لازم برای طبقه کارگر دانسته اند.
روز
سه شنبه 25 بهمن کارگران اخراجی شرکت واحد در برابر اداره کار اجتماع
کرده و خواهان بازگشت به کارشان بودند.
رویدادهای روزهای جاری نشان از اوج گیری سرکوب برای ایجاد وحشت و رعب
دارد. این سرکوبها روند اجتناب ناپذیر چکمه پوشان حکومتی است که برای
ماندن بر سر قدرت از همه اهرمهای سرکوبگرانه استفاده می کنند. همزمان
با سرکوب کارگران شرکت واحد زندانیان سیاسی را تحت فشار قرار می دهد.
به میزانی که مبارزه کارگران شرکت واحد با مبارزه واحدهای دیگر تولیدی
و نیز جنبش دانشجویی و اعتراضهای مردمی در
بخشهای دیگر پیوند پیدا کند، جایگاه جنبش کارگری در مبارزه برای تغییر
شرایط موجود نقش خود را به عمل می نشاند. رهاورد پیوند جنبش کارگری با
جنبشهای دیگر و نیز همبستگی میان کارگران، مبارزه ای سازمانیافته برای
سرنگونی این رژیم ضد بشری است.
مزدوران با نام و بی نام و نشان رژیم با دستور مستقیم ولی فقیه، در
حمله و یورش به دراویش گنابادی قم، حسینیه این دراویش و خانه های اطراف
آن را به آتش کشیده و تعداد زیادی را زخمی نمودند. بر اساس خبر بی بی
سی سه شنبه 25 بهمن، استاندار قم اعلام کرده که «طی این نآرامی که از
بعد از ظهر روز دوشنبه 24 بهمن آغاز شده هزار نفر بازداشت و 200 نفر
مجروح شده اند.» سرکوب مردم بی دفاع توسط باندهای قمه زن اوباش محکوم و
جنایت علیه بشریت است. به قول فیلسوف بزرگ آمریکایی «جورج سنتایانا»،
«آنهایی که از تاریخ نمی آموزند محکوم به تکرار آن می شوند.» باندهای
«شعبان بی مخها» و چماقدارهای دوران رژیم پهلوی همان طور که نتوانستند
صدای مردم را در گلو خفه کنند بدون شک اقدام این اوباشان و لمپنها هم
نمی تواند در عزم مردمی که در برابر استبداد ایستاده اند خلل ایجاد
کند. پیکار و همبستگی جهانی نیروهای مترقی با کارگران ایران در برابر
دیو سهمگین استبداد مذهبی امری لازم و حیاتی است. امری که کارگران
ایران خود رو در پایان اطلاعیه شان به درستی از آن یاد کرده اند. آنها
می گویند: «ما جمعی از کارگران شرکت ایران خودرو از طرف همه کارگران
ایران خودرو دستهای شما را می فشاریم و امید آن داریم که این همبستگی
در بین کارگران سراسر جهان با وسعت هر چه بیشتری تداوم یابد.»
مردم
و نیز کارگران ایران در پیکار و مقاومت خود در برابر دیو سهمگین
استبداد، با ابتکارهای نو، رژیم را به چالش می گیرند.
برجسته ترین حرکتهای اعتراضی کارگران در بهمن ماه
حرکتهای اعتراضی کارگران بر سر عدم دریافت حقوق، بیکاری و عدم امنیت
کار در بسیاری از واحدهای تولیدی جریان داشت.در زیر به برجسته ترین
آنها اشاره می شود.
بیش
از 700 کرگر شرکت تولیدی برق واقع در ایلام روز شنبه اول بهمن در برابر
ساختمان ستادی تولیدی نیروی برق دست به اعتراض زدند. علت اعتراض این
کارگران عدم دریافت حقوق بیش از 2 ماه بود.
روز
یکشنبه 2 بهمن کارگران شرکت بافندگی «خزر» واقع در قائمشهر در مقابل
فرمانداری این شهر دست به تجمع اعتراضی زدند. فعالیت این کارخانه بدون
اطلاع کارگران به مدت 5 ماه است تعطیل شده و کارگران شاغل آن در
بلاتکلیی به سر می برند.
روز
یکشنبه 2 بهمن کارگران شرکت ریسندگی «نخ تار» در مقابل اداره کل صنایع
گیلان تجمع اعتراضی نمودند. علت اعتراض این کارگران عدم دریافت حقوق و
بلاتکلیفی بود.
کارگران شرکت تولیدی «لامپ قزوین» واقع در قزوین در اوایل ماه بهمن
چندین بار دست به تجمع اعتراضی زدند. علت این اعتراض، بیکاری و عدم
دریافت حقوق به مدت 5 ماه بود.
روز
شنبه 8 بهمن کارگران شرکت «آیفا» واقع در آبادان در اعتراض به عدم
دریافت حقوق در مقابل این شرکت تجمع اعتراضی نمودند.
روز
چهارشنبه 12 بهمن کارگران شرکت «ایران برک» واقع در شهر رشت، در مقابل
استانداری گیلان تجمع کردند. این کارگران به عدم دریافت حقوقشان به مدت
یک سال، تاکنون چندین بار اعتراض نموده اند.
خبرگزاری ایلنا تعداد کارگران شرکت کننده در این اعتراض را 300 نفر
اعلام کرده است.
روز
یک شنبه 16 بهمن کارگران «پاکریس» در سمنان در مقابل اداره کل تامین
اجتماعی این استان تجمع اعتراضی بر پا کرده و به مسئولان این اداره
برای حل مشکلشان اولتیماتوم دادند.
روز
دوشنبه 17 بهمن، کارگران واحد تولیدی «پوشینه بافت» در قزوین در برابر
استانداری این شهر تجمع اعتراضی نمودند. این کارگران از محل میدان اصلی
شهر تا محل ساختمان استانداری دست به راهپیمایی زدند.
علت
اعتراض این کارگران عدم دریافت حقوق بوده است. خبرگزاری ایلنا 17 بهمن
تعداد شرکت کنندگان در این اعتراض را 300 نفر اعلام کرده است.
1700
کارگر کشتی سازی «ایران صدرا» در یکشنبه 23 بهمن دومین هفته اعتصاب خود
را پشت سر گذاشتند. این کارگران خواهان حضور مدیر عامل این شرکت و
رسدگی به مشکلاتشان بودند.
کارگران کارخانه چینی بهداشتی ارس واقع در تبریز، در اوایل بهمن ماه به
دلیل عدم دریافت حقوقشان دست به اعتصاب زده و دست از کار کشیدند. این
اعتصاب سه هفته طول کشید سرانجام قرار شد که حقوق آنان پرداخت شود و
کارگران به سر کار خود بازگردند. بر اساس گزارش ایلنا دوشنبه 24 بهمن
قرار است که حقوق کارگران تا آخر وقت اداری 25 بهمن پرداخت شود. تعداد
کارگران شاغل در این واحد تولیدی 280 نفر است.
کارگران معدن سنگرود واقع در گیلان، که تاکنون چندین بار دست به اعتراض
زده اند روز دوشنبه 24 بهمن به تهران آمدند و در مقابل دفتر ریاست
جمهوری تجمع نمودند. به دلیل تعطیلی بدون برنامه ریزی این معدن، 620
کارگر سنگرود به مدت یک سال است که در بیکاری و بلاتکلیفی به سر برده و
از هیچ حقوقی برخوردار نیستند.
بر
اساس گزارش ایلنا 24 بهمن، یکی از کارگران شرکت کننده در این همایشی
اعتراضی گفت که: «یک سال را بدون حقوق سر کرده ایم، بچه هایمان را با
لباسهای کهنه سال قبل و دفترچه های به هم چسبانده راهی مدرسه کردیم،
نزد زن و فرزند شرمنده شدیم و به عنوان نان آور خانواده، شرمندگیمان را
بر سفره هایمان گذاشتیم، اما دیگر تحمل نداریم.....» این کارگران مدت
یک سال است از همه حقوق و مزایای کاریشان محروم مانده اند.
کارگران شرکت «قطعات فولادی» روز سه شنبه 25 بهمن در محل کارخانه تجمع
اعتراضی برپا کردند. این کارگران به عدم دریافت حقوقشان به مدت 6 ماه،
اوضاع نابسامان خود و وضعیت نامعلوم آینده این کارخانه اعتراض داشتند.
Zinat_mirhashemi@yahoo.fr |
