جهاني عاري از فقر و خشونت عليه زنان ممكن است!
شنبه 30 مهر ١٣٨۴ – 22 اکتبر ٢٠٠۵
منیزه نجم عراقی
جهان ديگري ممكن است!
تریبون فمینیستی ایران:
سفر دور دنياي منشور جهاني حقوق بشر زنان روز 25 مهر ـ 17 اكتبر ـ روز جهاني مبارزه با فقر ـ در بوركينافاسو پايان يافت. در اين روز هزاران زني كه از آفريقا و آسيا و اروپا و سراسر آمريكا براي اعلام همبستگي با زنان آفريقايي به بوركينافاسو رفته بودند در شهر اوگادوگو به سوي ميداني كه به نام ميدان صلح زنان نام‌گذاري شد و قرار است چهل‌تكه همبستگي در آن‌جا نگهداري شود, راهپيمايي كردند.
در همين روز نسخه‌هايي از منشور به زنان و جنبش‌هاي فعالي تقديم شد كه به خاطر تلاش‌هايي كه تاكنون در راه بهبود زندگي زنان و تبليغ ارزش‌هاي منشور انجام داده‌اند فرشتة نگهبان اين ارزش‌ها شناخته مي‌شوند:
صلح: جنبش زنان سياه‌پوش (Women in Black)- بنيان‌گدار اين جنبش گروهي از زنان فلسطيني و اسرائيلي بودند كه در سال 1988 با درخواست پايان‌دادن به اشغال فلسطين سياه پوشيدند و در سكوت شبزندهداري كردند. هم‌اكنون نيز در كنار فعاليت‌هاي ديگر, اين شبزندهداري هر هفته در اورشليم و در بيش از 150 كشور ديگر انجام مي‌شود.
عدالت: جنبش مادربزرگ‌هاي آرژانتين Plaza de Mayo (May Square) - جنبشي كه از سال 1977 شكل گرفته و متشكل از مادراني است كه رژيم ديكتاتوري سابق آرژانتين فرزندان يا نوه‌هاي آنان را ربوده يا كشته است. در بيست و چندسالي كه اين جنبش فعال بوده موفق شده 70 نفر از 500 گمشده را به خانواده‌هايشان بازگرداند.
همبستگي: جنبش وايا كامپسينا (Via Campesina)- جنبشي بين‌المللي متشكل از دهقانان,كارگران كشاورزي, زنان روستايي و جوامع بومي آسيايي, آفريقايي, آمريكايي و اروپايي, كه از ائتلاف بيش از 100 سازمان ايجاد شده و هوادار خودكفايي غذايي ـ يعني حق توليد مواد غذايي از زمين خود است.
برابري: نوال السعداوي(نويسندة فمينيست مصري)
آزادي: اونگ سان سوكي (آزادي‌خواه برمه‌ئي كه به رغم سال‌هاي طولانيِ زندان و بازداشت خانگي و تبعيد و دربدري از تلاش‌هاي خود براي آزادي كشورش دست برنداشته است.)
همان طور كه در گزارش سايت‌ها خوانديد, در ايران هم گروهي از ما ظهر روز دوشنبه 25 مهر به نشانة همبستگي با زنان در مبارزه با فقر و خشونت عليه زنان, در ميدان انقلاب گرد آمديم و بروشورحاوي خواسته‌هاي زنان را ميان رهگذران توزيع كرديم.
ضمناً, به نشانة همبستگي با زنان كارگر, خواهان لغو قراردادهاي موقت كار شديم كه با روندي شتابناك زندگي هزاران خانواده, به‌ويژه زنان كارگر و كاركنان خدماتي را, به سطحي فاجعه‌آميز نزول مي‌دهد. در همان يكساعت بيش از 200 امضا در حمايت از اين خواسته گردآوري شد.
برخي دوستان گلايه مي‌كنند كه چرا اطلاع‌رساني بهتري نداشتيم كه عدة بيشتري شركت كنند. البته حق با آن‌هاست. ما از اعلام عمومي حركت روز دوشنبه خودداري كرده بوديم. امان از اين فضاي بي‌اعتمادي!! آدم نمي‌داند يك فراخوان عمومي - حتي براي همبستگي با حركت جهاني عليه فقر و خشونت – پيامدهاي ناميموني! دارد يا ندارد؟ به هر حال دوستان گله‌مند ما را ببخشند. گويا در برنامة اخبار زنان روز سه‌شنبه خبر برنامة بوركينا فاسو پخش شده بدون اين كه به برنامة ما اشاره‌يي بشود. البته ما اين را باز هم به حساب اطلاع‌رساني بد خودمان مي‌گذاريم!! لابد برادران نيروي انتظامي (كه البته آن روز كمابيش مؤدب و مهربان بودند) لزومي نديده‌اند خبر را به صدا و سيما بدهند!