|
ابعاد وحشت
آور خريد و فروش و خودفروشى اجبارى زنان
رادیو
آلمان:یکشنبه
10 آبان 1383- 31 اكتبر 2004
اين، شكل
جديدى از برده داريست. دختران و زنان از اروپاى شرقى
ربوده شده يا با قول و قرارهاى دروغين جلب ميشوند، كه مثلآ به عنوان پرستار بچه،
گارسون يا رقاصه بكار گرفته خواهند شد، يعنى يك شغل قانونى و قابل توجه در كشورهاى
غربى، كه ميتواند آلام مالى خانه و خانواده را آرامش بخشد. تعجبى نيست كه، بسيارى
از
آنها، گول وعده هاى سوداگران انسان را ميخورند.
طبق
تخمينهاى سازمان بين المللى مهاجرت، تقريبآ نيم ميليون زن، كه اغلب از مناطق
جمهوريهاى سابق اتحاد جماهير شوروى و جنوب شرق آسيا منشا ميگيرند، در كشورهاى غرب
اروپا به فروش ميرسند. سازمان ملل متحد، حتى شمار زنانى كه به خودفروشى مجبور شده
اند
را، تنها در آلمان، برابر با
۲۰۰
هزار نفر بر آورد ميكند.
اين
زنان، با سرخوردگى شديدى مواجه ميگردند زمانيكه دروغ بودن وعده و وعيدهاى
پيشين
را درمييابند. آنها با خشونت مجبور ميشوند، در كنار خيابانها يا دخمه هاى
پستوى بارها به خودفروشى بپردازند، مورد سو استفاده جنسى قرار ميگيرند و از نيروى
كارشان بهره بردارى ميشود. آنها، از پولى كه تحت اين شرايط عذاب آور كسب ميشود،
چيزى نصيبشان نميشود، در حاليكه فروشندگان انسان و دلالان محبت، با آن ثروتمند
ميگردند.
يك وكيل
مدافع آلمانى، خانم پترا ماريا بورگ شولته كه در دادگاه، از اينگونه
زنان خارجى دفاع ميكند، ميگويد:" در بخش جنايتكارى سازمان يافته، مبادله انسانها،
از
پر منفعت ترين معاملات به حساب ميآيد. شما خود ميتوانيد حساب كنيد. نيم ساعت هم
خوابگى با يكى از اين زنان، بطور متوسط، حاصلى برابر با
۸۰
يورو دارد. هر زنى در طى
شب،
۵
مشترى دارد، يعنى در كل
۴۰۰
يورو پول در ميآورد. آنها
۷
روز هفته، كار
ميكنند. بنابراين به رقمى به ميزان
۱۲هزار
يورو در ماه ميرسيم. اما زنان، از اين
مبلغ، چيزى دريافت نميكنند. در واقع آنها در همان رختخوابى ميخوابند كه، در آن كار
ميكنند و به گونه اى سر هم بندى شده، حداقل احتياجات آنها برآورده ميشوند، براى
مثال از طريق فروشندگان سيار پيتزا يا با گرم كردن غذاى كنسرو شده. آنها از تعدادى
البسه براى كار خود برخوردار ميشوند و غير از آن، به پوشاك ديگرى نياز ندارند، چرا
كه
از محل كار خود خارج نميشوند."
"Terre des
Femmes
طبق گزارش
سازمان مدافع حقوق زنان "سازمان سرزمين زنان
ميزان مورد
بهره بردارى سالانه از معاملات مربوط به سكس، تنها در كشور آلمان
تقريبآ
۶
ميليارد يوروست. براى مقايسه، لازم به تذكر است كه، اين مبلغ بيشتر از در
آمد
سالانه شركت اتومبيل سازى پورشه ميباشد.
آنچه زنان
كشورهاى شرق اروپا را بر ميانگيزد، مايل به ترك كشورهاى خود باشند،
اغلب ميزان بالاى بيكارى و حق كشى در مورد زنان و همچنين عليه اقليتهاست. اين زنان،
وقتى يكبار، در دام دلالان انسان گرفتار شوند، رهائى آنها ديگر كاملآ دشوار است.
بويژه، منشا اجتماعى اين دختران و زنان و همچنين، تجارب منفى آنها، مثلآ در مورد
مقامات پليس آلوده به رشوه خوارى در ميهنشان، آنها را كاملآ نسبت به مقامات قضائى و
پليس آلمان بدبين ميكنند.
تنها در
موارد استثنائى است كه، اين قربانيان به مقامات مسئول شكايت ميكنند.
زيرا، ايجاد رعب و وحشت و تهديد بستگان آنها در كشورشان، اغلب موثرتر از وعده هاى
يارى و كمك به آنهاست.
نمايندگان
پليس آلمان همچنين از برخى موانع قانونى انتقاد ميكنند كه، كار تعقيب
و
دستگيرى سوداگران انسان و عاملان خودفروشى اجبارى را دشوار تر ميسازند. مفاد
قوانين آلمان در رابطه با امر خودفروشى، بر پايه زنانى تهيه شده اند كه، به خواست
خود
به اين عمل مبادرت ميورزند، در صورتيكه در اين مورد، در واقع كسان ديگرى در پس
پرده اند.
به هر صورت
برخى تغييرات مثبت نيز بوجود آمده اند. براى نمونه، به گزارش
سازمانهاى حفاظت از قربانيان، حساسيت عمومى، در مورد اين موضوع در غرب اروپا،
افزايش يافته و همچنين آمادگى مقامات اروپائى، در جهت مبارزه متحد عليه خريد و فروش
زنان و خودفروشى اجبارى، بهبود پذيرفته است.
آنچه كه
مربوط به ميهن اين زنان نگون بخت است، بايستى برنامه هاى حفاظت از شهادت
دهندگان و قوانين مبارزه بر عليه حق كشى، هر چه بيشتر و شديدتر در آنها بكار گرفته
شوند، تا دستهاى دلالان انسان بريده شوند.
|
