بازگشت به صفحه نخست

گزارش سمینار کارگران اتحادیه های کارگری اروپا در سومین فوروم اجتماعی اروپا، لندن

15.10.2004

گزارشگر ناهید جعفرپور

سمینار با شرکت بیش از 700 نفر از فعالان بدیل جهانی سازی نئولیبرالی، راس ساعت 4 در چادر کنار محوطه اکساندر پلاس کار خود را آغاز نمود. گردانندگان جلسه از کشورهای انگلیس، فرانسه، اسپانیا ، ایتالیا، آلمان هرکدام بعد از خوش آمد گوئی نظر عمومی خویش را در باره چگونگی گسترش مبارزات کارگران و اتحادیه های کارگری در جنبش بدیل جهانی سازی بیان نمودند. سپس تک تک سخنرانانی خود را برای سخنرانی معرفی نمودند:

سخنران اول که یکی از فعالان اتحادیه کارگری انگلستان بود گفت:" دولت تصمیم دارد 150 هزار محل کار را حذف نماید از این رو ما بزودی یک اعتصاب بزرگ در پیش خواهیم داشت و در این راستا به یاری و همبستگی سایر اتحادیه های کارگری اروپا نیازمندیم که بدین وسیله بتوانیم از اخراج های گسترده جلوگیری نمائیم. ما در حال سازماندهی این مبارزه گسترده می باشیم به این لحاظ هم در صددیم که شبکه ای برای ارتباط اتحادیه های مقاوم کشورهای اروپا بوجود آورده تا از این طریق انتقال تجربه نموده و مرتبا اخبار مبارزات کارگران را به اطلاع دیگر کشور ها برسانیم".

سخنران دوم:"

 از آلمان ابراز نمود که" من ماتیاس کارگر فلز کار آلمان هستم و عضو اتحادیه فلزکاران آلمان می باشم. من اعتقاد  دارم که در قانون اساسی اروپا باید منافع کارگران محفوظ باشد. از این رو ما باید بر علیه تمامی عملکردهائی که این منافع را خدجه دار می نمایند مبارزه نمائیم. به این خاطر در ابتدا باید از خود سئوال نمائیم که چه باید کرد بعد از پیدا نمودن آلترناتیو مناسب آنوقت دست به عمل بزنیم. انتقال تجربه تنها نمی تواند راه ساز باشد بلکه در کنار این مسئله تنها عمل است که میتواند بعنوان بدیلی در مقابل حمله های سرمایه داران به حقوق کارگران عرض اندام نماید. بطور مثال در اروپا به کارگران کارخانه ماشین سازی اپل گفته شده که بزودی همه باید بروند. اگر کارگران دالمایر در اشتوتگارد اعلام اعتصاب کردند ما هم باید از آنان پشتیبانی کرده و اگر لازم باشد تمامی صنعت ماشین در اروپا را فلج سازیم. من فکر می کنم کارگران چپ درون اتحادیه ها باید متحد شوند و بر علیه راسیسم و بر علیه خصوصی سازی و به نفع منافع کارگران مبارزه نمایند".

سخنران سوم:"

 من عضو یونسی اتحاد چپ ها می باشم و اعتقاد دارم که جنگ فکری که در جهان وجود دارد و همچنین جنگ عراق و تلاش قدرتها برای جنگ در ایران تنها وسیله است که توسط آن سرمایه داران این کشور ها را خصوصی سازند. ما چپ های درون اتحادیه های کارگری باید متحدا بر علیه این خصوصی سازی مبارزه نمائیم و در مقابل جنگ زرگری رهبران اتحادیه ها با دولت ها و فشاری که به چپ های درون اتحادیه وارد میسازند مقابله نمائیم تا بتوانیم بر امپریالیسم ها که می خواهند از راه های نظامی بر دنیا حکومت کنند پیروز شویم. ما باید اینجا تصمیم بگیریم که در 19 فوریه یک اکسیون در سراسر اروپا سازماندهی نموده تا بر علیه سیاست های جنگ طلبی سرمایه داران قد علم نموده و از منافع کارگران دفاع نمائیم. می باید بخاطر دستمزدهای کم، شرایط بد کار و ... به خیابانها ریخته و درون اتحادیه ها چون سدی محکم و استوار متحد شویم . همچنین از وظایف مهم ما فشار به سیاست های فرصت طلبانه رهبران اتحادیه های کارگری اروپا است تا بدینوسیله آنان را مجبور سازیم در مقابل این فشار ها کاری کنند و آن کاری را کنند که ما میخواهیم و نه دولت ها".

سخنران چهارم:"

 من عضو اتحادیه کارگری باسک می باشم. خوشبختانه ما این مسئله را در اتحادیه خودمان لمس کردیم که چقدر خوب است وقتی که کارگران در سطح اروپا متحد میشوند. ما باید مبارزات اتحادیه ای را در اروپا گسترش دهیم طبیعتا در این راه احتیاج به یک شبکه ایمیلی داریم تا مرتبا با هم در ارتباط باشیم و با هم روی مسائل و آلترناتیو ها و آکسیون ها بحث و گفتگو و تبادل نظر نمائیم. اینکه چگونه باید در مقابل سیاست های نئولیبرال ها مقاومت و مبارزه نمائیم. این یکی از مهمترین وظایف آینده ماست. و باید عجله کنیم که وقت ذیق است و روز بروز زندگی برای ما تنگ تر میشود. این را باید بدانیم که از سوی رهبران اتحادیه ها هیچ کمکی بما نخواهد شد. ولی تنها عامل پیروزی ما تحاد ماست تنها با اتحاد میتوانیم در مقابل سیاست های ضد کارگری سرمایه داران مقاومت نمائیم. به این جهت مرتبا باید از وقایعی که در کشورهای دیگر اتفاق می افتد با خبر باشیم . باید تمامی نوشته های رد و بدل شده در لیست ایمیل ترجمه گردند تا بتوانیم به موقع از اخبار کشور های دیگر و اتحادیه های دیگر با خبر شویم تا سریع تصمیم گیری نمائیم".

سخنران پنجم:"

من از اتحادیه کارگری فلورانس هستم و اعتقاد دارم که ما باید اتحادیه های مشخصی را پشتیبانی نمائیم . منظورم اتحادیه هائی است که هیچکس از آنان پشتیبانی نمی کند. باید این را بدانیم که به وجود آوردن یک اتحادیه بزرگ اروپائی به این ساده گی ها نیست . من خودم بر علیه سرمایه داری مبارزه می کنم و مبارزه ام را در یک کارخانه فلز کاری که 16 هزار کارگر داردشروع کرده ام . ما در آنجا یک اعتصاب غذا برای پشتیبانی از حقوق کارگران سازماندهی نمودیم . کارگران ترسیده بودند که نکند همه اخراج شوند ولی بعد تصمیم گرفتند با کارگران جوان یک مارش گرسنگی براه اندازند و در کوچه و خیابان براه افتند و با مردم صحبت کنند و پشتیبانی آنان را جلب نمایند. اما با وجود اینکه دومین اعتصاب غذای ما 17 روز طول کشید اما هیچ چیزی تغییر ننمود. به این خاطر ما اینجا آمدیم که مشکلمان را با هم دیگر حل کنیم و با شما متحدا تصمیم بگیریم که چه کنیم. ما رفتیم اسلو که در آنجا به ما کمک شود ولی آنها گفتند که به ما ربطی ندارد. من با نمایندگان ایتالیا و اسپانیا در پارلمان تماس گرفتم  اما تنها کسی که به ما کمک نمود کمونیست های چکی بودند که باعث شدند در پارلمان اروپا به حرف ما گوش کنند و حالا این آخرین شانس ماست آمده ایم با شما حرف بزنیم که به حرف ما گوش بدهید و اگر از اینجا هم با دست خالی برویم نمی دانیم دیگر چه کنیم".

سخنران ششم:"

 من آنتون از اتحادیه کارگری سوئد هستم و کارگر پست می باشم. تنها می خواهم کوتاه به دوست انگلیسی مان بگویم که اتحادیه کارگری سوئد اعضای زیادی دارد و برای حقوق اعضایش هم مبارزه می کند. امروز به ما اطلاع داده شد که رهبران اتحادیه ما در 25 اکتبربرای بهتر شدن وضعیت کاری و حقوقی کارگران اعلام یک اعتصاب نموده اند . این برای ما خیلی مهم است. من فکر میکنم نه تنها در اروپا بلکه در سطح بین المللی باید شبکه ای بین اتحادیه های کارگری به وجود آوریم تا از یکدیگر بیاموزیم و تجربه کسب نمائیم و متحد شویم تا بهتر مبارزه مان را به پیش بریم".

سخنران هفتم:"

من السوناهنگنز هستم و اعتقاد دارم که ما باید به برخی از چیزهائی که اینجا گفته میشود اشاره کنیم. ما امروز در این کنفرانس باید چاره اندیشی کنیم که از اینجا که رفیم چه کنیم. من تنها میدانم که اولین وظیفه ما سازماندهی یک اعتصاب در سطح اروپاست. تا بدینوسیله قدرت خویش را به نئولیبرال ها نشان دهیم و بر علیه خصوصی شدن ها مبارزه کنیم. من میدانم که بسیاری از اتحادیه ها به نحو دمکراتیک کنترل نمی شوند و همیشه تضاد هائی درون آنها وجود دارد. این بسیار مهم است که این اعتصابات توسط کسانی رهبری شود که مدافع منافع واقعی کارگران باشند باید حتما شبکه ای را در اروپا به وجود آوریم و در مقابل تمامی کسانی که می خواهند در این کشور ها کارگران را بزانو درآورده و نابودشان کنند مبارزه نمائیم. پس بیائید متحد شویم و متحدا سازماندهی کنیم".

سخنران هشتم:"

من یک سوسیالیست قدیمی هستم و اعتقاد دارم سوسیالیسم تنها چیزی است که مدافع کارگران است. ما باید قبول کنیم که کارگران در سطح اروپا مشکلات فراوانی دارند. من از کمیته ای می آیم که در تمامی جهان شبکه ای دارد . در آفریقا در آسیا در آمریکای لاتین و.. و آنها اعتصابات بزرگ را تا کنون سازماندهی نموده اند در یونان و ایتالیا توسط ما اعتصابات بزرگی سازماندهی شده است. چه کسی جلوی این اعتصابات و اعتراضات را می گیرد متاسفانه باید بگویم رهبران بزرگ اتحادیه های بزرگ کارگری که با دولت ها همکاری می نمایند. ما بعنوان طرفداران سوسیالیست باید درون اتحادیه ها با هم متحد شویم و در اروپا و در کل جهان بر علیه رهبران اتحادیه های بزرگ که پول های کلان را میگیرند و ساخت و پاخت می کنند مبارزه کنیم. من از انگلیس هستم و اعتقاد دارم که بایددر ایتالیا و بقیه کشور های دیگری که اتحادیه دارند باید همه با هم متحد شویم و بر علیه کسانی که کارگران را کنترل می کنند مبارزه کنیم. ما باید مبارزه کسترده ای را در اروپا سازماندهی نمائیم".

در خاتمه شرکت کنندگان تصمیم گرفتند که شبکه ای را ایجاد کنند تا بتوانند مرتبا با یکدیگر در تماس بوده و قرار شد چندین آکسیون بزرگ از سوی کارگران اتحادیه های کشور های اروپائی بر علیه خصوصی سازی و اخراج های جمعی تدارک شود. کمیته ای از نمایندگان اتحادیه های کشور های مختلف در این راستا تشکیل گردید.