14 شهریور
ناامنی کار
و عدم دریافت حقوق
زینت میرهاشمی
کارگران شرکت ریسندگی و
بافندگی فومنات، در مقابل اداره کل صنایع دست به برپايي گردهمایی اعتراضی زدند. علت اعتراض
کارگران، عدم دریافت 7 ماه حقوقشان بود. با تعطیل شدن این واحد تولیدی، 500 کارگر آن در
حالی که 7 ماه حقوقشان را نيز دریافت نکرده اند، کار خود را از دست داده اند.
افزايش رکود در بخشهای
تولیدی، شرکتها و کارخانه های بیشتری را به تعطیلی کشانیده است. تنومند شدن سرمایه تجاری و
مالی، نداشتن توان رقابت تولیدات داخلی با هجوم محصولات وارداتی، به رکود و تعطیلی بخشهای
تولیدی که سابقه چند دهه فعالیت را داشتند، کمک زیادی کرده است. درپی رکود بخشهای تولیدی،
ناامنی شغلي، عدم دریافت حقوق، فسخ قراردادهای دايمی و تبدیل آن به قراردادهای استخدامی
موقت و پیمانی، از جمله عوارضي هستند که در اعتراضات کارگران و مزدبگیران برآنها انگشت
گذاشته مي شود.
قراردادهای کوتاه مدت که حتا
بعضی از آنها به ماه هم نمی رسد، محرومیت کارگران از حق بیمه و نیز بیمه بیکاری، وضعیت معاش
این طبقه را بیش از پيش رو به وخامت مي برد. سیاستهای ضد کارگری دولت، هر روز قشر بیشتری از
کارگران را به لشکر بیکاران و فقرا اضافه کرده و می کند. جنبش کارگران و مزدبگیران در
مبارزه برای دستیابی به بهبود شرایط کار، آموزش و پرورش رایگان، کاهش ساعات کار و به ویژه
مدیریت و مشارکت در امر تولید، در شرایط فعلی باید برای حفظ حقوق خود در آن حد ناچیزی هم که
داشتند مبارزه کند. نمونه آن خارج کردن کارگاه های زیر 10 نفر از شمول قانون کار و محروم
کردن کارگران قراردادی از بیمه بیکاری و رایح کردن قراردادهای موقت و ... است.
فقدان تشکلهاي مستقل کارگری
برای پیشبرد این مطالبات، نقش خود را نشان می دهد. از طرف دیگر، تشکلهای دولتی کارگری با
کنترل حرکتهای اعتراضی کارگران و مطالبات آنها، نقش واسطه ي دولت و جانبدار آن را بازی می
کنند. سازمانیابی و پیوستگی و تداوم جنبش کارگری از جمله راهکارهایی است که به فرایند تحقق
مطالبات بالا یاری خواهد رساند.
|