در کنفرانس منطقه اي سازمانهاي غير دولتي زنان چه گذشت

زنان ايران - شنبه 27 تير 1383 – 17 ژوئيه 2004

ليلا موري

Leila@womeniniran.org

سندي که دولت ايران در کنفرانس پکن امضا کرد بسيار پيشرفته تر از کنوانسيون جهاني هر گونه تبعيض عليه زنان است و دولت ايران متعهد است در ارتباط با ميزان پيشرفت آن گزارشاتي را ارائه دهد.

نشست مطبوعاتي در ارتباط با " کنفرانس منطقه اي سازمانهاي غير دولتي آسيا- پسفيک ده سال بعد از پکن" امروز در محل انجمن صنفي روزنامه نگاران برگزار شد.

در اين نشست که خانمها محبوبه عباسقلي زاده، فريبا داوودي مهاجر و ليلا موري – از شرکت کنندگان در کنفرانس تايلند- حضور داشتند، فعليتهاي گروه ايراني حاضر در کنفرانس سازمانهاي غير دولتي تشريح شد.

خانم محبوبه عباسقلي زاده که ازاعضاي اجرايي اين کنفرانس و هماهنگ کننده گروه ايراني بود، درباره تاريخچه کنفرانس پکن و کنفرانسهاي بعد از آن – پنج سال بعد از پکن و ده سال بعد از پکن- توضيحاتي ارائه کرد.

وي گفت:" همايش منطقه اي سازمانهاي غير دولتي با هدف امضاي يک بيانيه مشترک جهت ارائه به سازمان ملل تشکيل شد و هدف از تهيه بيانيه گزارش وضعيت کشورهاي اين منطقه از وضعيت زنان ده سال بعد از پکن است، که اين بيانيه به همراه بيانيه اي که دولتها در نشست خود – در سپتامبر آينده - ارائه مي دهند در کنفرانس مقام زن در نيويورک مورد بررسي قرار خواهد گرفت وبسيار تأثيرگذار خواهد بود."

وي افزود:" حدود 700 نفر از زنان فعال از کشورهاي منطقه آسيا-پسيفيک دورهم جمع شدند تا به يک اجماع درباره مشکلات زنان

منطقه شان دست يابند. ميزباني اين کنفرانس را سازمانهاي غير دولتي بخش اسيا-پسيفيک تايلند بر عهده داشتند و کميته مرکزي اجرايي آن اعضاي انستيتوي " مريم کالج" فليپين بودند. اين کنفرانس سه بخش را در بر مي گرفت : سخنراني هاي اصلي، کارگاهها و فستيوال فيلمهاي مستند."

مسئول مرکز کارورزي سازمانهاي غير دولتي زنان ادامه داد:" مسئله قابل توجه اين است که سندي که دولت ايران در کنفرانس پکن امضا کرد بسيار پيشرفته تر ار کنوانسيون جهاني هر گونه تبعيض عليه زنان است و کشور ايران را موظف کرد که گزارشي را ازپيشرفت وضعيت زنان در اين ده سالي که از کنفرانس پکن گذشته ارائه دهد. دولت ايران گزارشي را در سال 2000، در کنفرانس مقام زن پنج سال بعد از پکن ارائه داد که اين گزارش مورد نقد قرار گرفت و حال بايد منتظر گزارش دولت درباره وضعيت زنان ده سال بعد از پکن بود در واقع سازمانهاي غير دولتي با ارائه گزارشات خود در اين کنفرانس مي توانند مشاور دولتها باشند و درمواردي که مورد توجه دولتها نبوده تذکرات لازم را بدهند."

ليلا موري- از سايت زنان ايران- از ديگر شرکت کنندگان کنفرانس تايلند با اشاره به محورهاي دوازده گانه بحراني زنان که هدف اين کنفرانس بود، درباره فعاليت گروه ايراني صحبت کرد و گفت:" به جز سه نفر حاضرد در جلسه، 9 نفر ديگر از ايران در اين کنفرانس شرکت کردند که عبارت بودند از فائزه طباطبايي از سايت زنان ايران، جلوه جواهري از کانون هستيا دانش، دکتر فيروزه مهاجر از مرکز فرهنگي زنان، نسرين ازاده از مرکز مطالعات زنان دانشگاه تهران، سوسن صفاوردي، جمالي و دکتر نوابي نزاد از شوراي ارتباطي زنان."

وي ادامه داد:" گروه ايراني عليرغم تعداد کم افراد آن در مقايسه با کشورهايي نظير بنگلادش وهند که بالغ بر 30 نفر بودند بسيار فعال عمل کرد. گروه ايراني به همراه دو نفر ازافغانستان و دو نفر ازترکيه تنهاي شرکت کنندگان از خاور ميانه بودند و از کشورهاي عربي هيچ فردي در اين کنفرانس شرکت نکرد. حضور فيلم " زندان زنان" منيژه حکمت، ارئه کارگاهي با عنوان " زن و رسانه در ايران" از جمله فعالتيهاي اين گروه بود.فيلم "زندان زنان" که فيلم افتتاحيه فستيوال همايش بود بسيار مورد توجه و تقدير حضار قرار گرفت. سخنراني محبوبه عباسقلي زاده در ارتباط با خواسته هاي گروههاي مختلف زنان ايراني نيز حاضرين را بسيار تحت تأثير قرار داد."

ليلا موري افزود:" کارگاه "زن و رسانه" توسط فريبا داوودي مهاجر و من ارائه شد که در آن خانم داوودي از" زنان روزنامه نگار ايراني و زن در روزنامه هاي ايران سخن گفت و من از حضور "روزنامه نگاران حرفه اي در فضاي سايبر" و مشکلاتي که با آن دست به گريبانند صحبت کردم. شبکه ارتباطي زنان نيز کارگاهي را در باره شرايط زنان عراق، فلسطيني و افغاني با توجه به جنگ در اين مناطق ارائه داد."

حضور قابل توجه جوانان در اين کنفرانس موضوعي بود که ليلا موري به آن اشاره کرد و خود به عنوان يکي از فعالان در اين گروه گفت:" با توجه به اينکه در کشورهايي نظير کشور ما هر جا سخن از جوانان است فقط پسران جوان مورد توجه قرار مي گيرند، جوانان در اين کنفرانس خواستار توجه خاص به اين مسئله شدند و همزمان با قرائت بيانيه کنفرانس، جوانان حاضر نيز بيانيه "زنان جوان" را براي حضار خواندند که با استقبال قابل توجه شرکت کنندگان روبرو شد."

محبوبه عباسقلي زاده در ادامه گفت:" دو نگراني عمده در مورد سند ده سال بعد از پکن در اين کنفرانس وجود داشت، اول اينکه دولتها سند مورد نظر را به شيوه خود تفسير و توجيه مي کنند و يک تفسير واحد از آن وجو ندارد و دوم اينکه، در سند " اهداف توسعه هزاره (MDG) – که توسط ايران هم امضا شده- بخشي که به زنان اختصاص يافته، بخش بسيار کوچکي است و بسيار کم به موضوع زنان پرداخته شده است."

وي تنوع آرا در گروه ايراني را بسيار مثبت خواند و به لحاظ ملي آنرا براي ايران بسيار ارزشمند دانست زيراکه نشان مي داد در ايران چند صدايي وجود دارد نه تک صدايي.

فريبا داوودي مها جر – از ديگر شرکت کنندگان در اين کنفرانس- از فضاي کنفرانس صحبت کرد و گفت:" ارتباط گروه بسيار دوستانه بود و گروه ايراني از هيچ موضوعي دور نبود. و تمام توان خود را به کار بست تا در همه فعاليتها حضور داشته باشد." وي بيانيه ارائه شده را به خصوص در بخش زن و رسانه بسيار خوب ارزيابي کرد و گفت:" در زمينه رسانه مشکل اصلي مطرح شده عدم وجود زنان در رده هاي تصميم گيري بود، و اينکه جمعيت زنان فعال در رسانه ها بيشتردر بدنه متمرکزند."

عضو انجمن روزنامه نگاران زن ايران(رزا) افزود:" در مراسم اختتاميه از تمامي زنان فعالي که در راه فعاليتشان جان خود را از دست دادند با نثار گل و شمع و نوشتن نام آنها ياد شد. که در اين ميان نام "زهرا کاظمي" و " پروانه فروهر" هم به چشم مي خورد."

در پاسخ يکي از خبرنگاران درباره دستاورد اين سفر فريبا داوودي مهاجر گفت:" بزرگترين دستاورد اراده اي است که کسب مي شود و انتقال اين اراده به ديگران. که اميد است اين بار به کمک روزنامه نگاران و سايتها بتوانيم آن را به نحو احسن انتقال دهيم. موضوع ديگر آنکه ما شاهد بوديم که ديگر کشورها در بحث ساماندهي سازمانهاي غيردولتي خيلي پيشرفته تر هستند و ما بايد به سمت ساماندهي NGO ها قدم برداريم. البته به اين شرط که دولت اين اشتباه را مرتکب نشود و بخواهد سازمانهاي غير دولتي را غربال کند و سازمانهايي موازي با آن بسازد زيرا با اين کار به حيثيت ملي و وحدت داخلي ما لطمه مي خورد."

خانم محبوبه عباسقلي زاده يکي از عوارض اين سفررا احضارش به بخش برون مرزي وزرات اطلاعات براي پاسخگويي به چند سؤال دانست و در اين باره گفت:" به جاي اينکه از گروهي که آنجا شبانه روزي براي منافع و حيثيت ملي تلاش کرده و همه توانشان را براي شناساندن ايران و فعاليتهاي زنان ايراني به کار بسته با دسته گل استقبال شود. پس از آن سفر طولاني به محض ورود به خاک ايران اطلاع مي دهند براي پاسخ به چند سوال بايد به وزارتخانه مراجعه کني. " وي افزود:" در وزراتخانه بسيار محترمانه با من برخورد شد و گفتند که اين حضور فقط جهت آگاهي از فعاليتهاب برون مرزي شماست و اينکه در کنفرانس چه گذشته و چه چيزهاي در جريان بوده است. درباره فعاليتهاي بين المللي سازمانهاي غير دولتي زنان سوالاتي کردند و گفتند که اين جلسه معارفه بو ده است و بعدها با هم بيشتر آشنا مي شويم."

مسئول هماهنگ کننده هيأت ايراني افزود:"مي توانستند به جاي استفاده از قواي قهريه و احضار غير رسمي به راحتي در باره فعاليتهاي سازمانهاي غير دولتي سؤال کنند و ما نيز بسيار خوشحال خواهيم شد اطلاعاتمان را در اختيارشان بگذاريم:" وي در ادامه گفت:" مطالبات زنان بايد در چارچوبهاي اجتماعي بيان شود نه با ابزارهاي سياسي چون در اين صورت 50 درصد جمعيت را وارد درگيريهاي سياسي

مي کنند. يک اشتباه استراتژيک گروهها و احزاب سياسي، سياسي کردن مسائل زنان است.به نفع آنهاست که خود را از مسائل زنان کنار بکشند. متاسفانه مسائل زنان به دليل شفاف نبودن قانون سازمانهاي غير دولتي در حال تبديل شدن به يکي از موضوعهاي امنيتي –اطلاعاتي است. بايد اين مسوله زودتر حل شود چون در غير اينصورت به بحرانهاي کشور اضافه ميشود. ما به دولت اعلام مي کنيم به جاي پلس بازي يک قانون مدون بگذارد تا ما قانوني يا قانوني نبودن فعاليتهايمان را و حدود و صغور آن را بدانيم"

وي در پايان گفت:" ما نمي خواهيم در مقابل دولت باشيم بلکه مي خواهيم در کنارش باشيم. متأسفانه بيشتر تأکيد دولت در بخش ده سال بعد از پکن بر مسائل ناموسي بوده است. ما مي توانيم بسيار پيشرفته تر از اين عمل کنيم . از ذهنيت ناموسي جلوتر برويم و هويت زنان در کشورهاي مسلمان را بيان کنيم. که زنان مسلمان ما نه مي خواهند غربي باشند و نه مي خواهند مثل 1400 سال پيش زندگي کنند."