صندوق بين المللي پول 60 ساله شد

زمان ارائه آلترناتيو ها فرا رسيده است.

Junge Weltدوشنبه 14 يوني 2004

Wolfgang Pomrehn

برگردان ناهيد جعفرپور

امروز دوشنبه صندوق بين المللي پول 60 ساله شد و سالگرد تولدش را جشن گرفت. در اين مراسم شرکت کنندگان با مسرت از توسعه و مبارزه با فقر سخن بميان آوردند و همچنين خاطر نشان نمودند که مي بايد براي گسترش اين نهاد مالي کوشش هاي بيشتري گردد. ديگر براي همگان روشن است که خواسته هاي بالا با واقعيت هاي خشونت بار سياست صندوق بين المللي پول هيچ گونه ربطي نداشته و اين سياست خشونت بار هر روز همچنان ادامه دارد. وظيفه اصلي سازماني که توسط نيروهاي نظامي غربي ضد هيتلري در سال 1944 تاسيس گرديد، اين است که کشور ها را براي بيرون رفتن از مشکلات مالي کمک نمايد. اين وظيفه اما با هدف کمک به اين کشور ها انجام نمي پذيرد بلکه تنها براي جلوگيري از تکان هاي بزرگ مالي و سيستم ارزي بين المللي اجرا مي گردد. از سوي ديگر مخصوصا براي اينکه بحران هاي دولتي غير قابل کنترل دو دهه گذشته که در سرتاسر جهان بيليون ها يورو قرض  روي دست اين دولت ها نهاده است، همانند بهمني سرازير نگردد و سريعا بسياري از بانک هاي بزرگ و وام دهندگان ديگر را با خود به قعر نيستي نبرد و اقتصاد جهان را دچار خمودگي ننمايد، صندوق بين المللي پول دست به اين کمک ها مي زند. تا اين حد مي توان مقاصد موئسسين صندوق بين المللي پول و مجريان امروزي اروپائي و آمريکائي اش را فهميد. مشکل از اين جا شروع مي شود که براي اين کمک ها شرايطي تعيين مي گردد که اين شرايط از جانب صندوق به کشور ها ديکته مي گردد. هر از گاهي صندوق بين المللي از سوي شهروندان اين کشورها مورد نقد قرار مي گيرد زيرا که تحکم نئوليبرالي و عدم انعطاف پذيريش بخصوص در سالهاي گذشته بحران هاي متعددي را باعث گرديده است. صندوق در سال 1997 در بالا ترين اوج بحران آسيا، کشورهاي جنوب شرقي و شرق آسيا را مجبور نمود، ضمانت هائي را براي قرض هاي خصوصي خارجيشان به صندوق بدهند. کشور هائي که تا آن زمان بدهکار نبودند با يک ضربه تا خرخره زير قروض خارجي کمر خم نمودند. بد ترين وضع را مثلا اندونزي پيدا نمودکه تا به امروز هم هنوز کمر راست نکرده است. کساني که در برلين اقامت دارند اين ماجرا برايشان آشناست. بطوري که در پايتخت اندونزي شرکت ها بسته شدند و حقوق ها نزول نمودند و بيمارستانها ملي شدند تا بدين وسيله سرمايه گذاران بتوانند سهام خود را توسط شرکت هاي بانکي ثبات و امنيت بخشند. اين چنين در اندونزي و تايلند و جنوب کره ده ها ميليون خسارت براي از بين رفتن محل هاي کار و فقر عريان در اين کشورها در نتيجه سياست هاي صندوق بين المللي پول ، پرداخته شد. بحران آسيا تنها يک مثال بود از مثال هاي ديگر. صندوق بين المللي پول با قروضي که توسط کشورهاي شمال جهان رد و بدل ميگردد ، حکم روائي مي کند. بله امروز  روئساي "دويچه بانک آلمان" و يا " گروه سيتي بانک" دليلي براي خوشحالي دارند. بدين دليل وقت آن رسيده است که کشور هاي جنوب جهان آگاهانه بدنبال بديل هائي باشند که بتوانند در مقابل سياست هاي صندوق بين المللي پول ايستادگي نمايند.