هیچکس نمیتواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند!                                                    

TAYAD Komitee-  مترجم: ناهید جعفرپور

هامبورگ 10.1.2004

 ما اعضای کمیته تایاد در تاریخ 9 ژانویه 2004 در شهر برلین بر علیه وزیر دارائی ترکیه اردوگان به تظاهرات پرداختیم و برای اینکه به مردم بفهمانیم که چه منظوری داریم تراکت و پرچم حمل نموده و به شعار دادن پرداختیم و به این ترتیب توسط پلیس آلمان مورد حمله قرار گرفته وبطوری وحشیانه با ما رفتار گردید که در نتیجه این اعمال یکی از اعضای ما که روز بیست و یکم اعتصاب غذای خود را پشت سر می نهاد به بیمارستان منتقل گردید و در آنجا صدمات بدنی وی مشهود گردید اما او که در اعتصاب غذا بسر می برد هرگونه مداوا با دارو را رد نمود .                                                                           

  ما در حال حاضر بخاطر همبستگی با زندانیان مبارز ترکیه که اعتصاب غذای مرگبار اعتراضی را شروع نموده اند و به خاطر اعتراض بر علیه ایزولاسیون در زندانها و بر ضد قتل عام زندانیان در فاصله روزهای 19 تا 22 سال 2000 و بالاخره بر علیه سانسور در ترکیه ، در یک اعتصاب غذای 50 روزه بسر می بریم .                                                                                           

 مقاومت و مبارزه در زندانهای ترکیه ادامه دارد!                                         

  اتحادیه اروپا، سلول های" مدل اف" را که سلول های انفرادی می باشند برای خاموش کردن صدای زندانیان مبارز زندانهای ترکیه به این کشور صادر می کند تا بدینوسیله صدای انقلاب را در گلوی آزادی خواهان خفه نماید. هم چنانکه در 19 دسامبر سال 2000 این واقعه انجام پذیرفت و در پی اعتراض زندانیان مبارز و سیاسی به شیوه های غیر انسانی زندانبانان و دولت حمام خونی در زندانها به راه افتاد وماموران دولت به قتل عام زندانیان پرداختند. که در نتیجه 28 زندانی که خواه نا خواه در پشت میله ها قرار داشتند تیرباران شده و یا به آتش کشیده شده و بیرحمانه بقتل رسیدند. بر علیه این سیاست زندانها حتی قبل از نصب این " دستگاه های مدرن شکنجه" اعتراضات شروع شده بود. سپس زندانیان سیاسی شروع نمودند بر علیه این دستگاه های " مرگ بصدا" به اعتصاب غذای مرگ آور. در حدود 107 نفر در این اعتراضات کشته شدند و در حدود 500 نفر توسط ماموران دولت بخاطر وارد نمودن تغذیه به اجبار به معده های آنان صدمه دیده و ناقص و فلج گشتند.                                                                     هم اکنون از تاریخ 20 اکتبر 2003  گروه های مختلفی به عنوان اعتراض، به اعتصاب غذای مرگ آور   مشغولند:                                                                                                        

Tekirdag             در زندان انفرادی "مدل اف " ( زندان Selami Kurnaz

Tekirdag           در زندان انفرادی "مدل اف "( زندان Vedat Düsküner
 Kandira در زندان انفرادی"مدل اف " ( زندان   Muharrem Karademir

Sincan   انفرادی"مدل اف " ( زندان    در زندان    Hüseyin Cukurluöz

Sincan              انفرادی"مدل اف " ( زندان       در زندان Bekir Baturu
Bakirköy     انفرادی"مدل اف "  ( زندان  در زندان           Selma Kubat
Kütahya    در زندان انفرادی"مدل اف "  ( زندان      Raziye Karabulut

Usak              در زندان انفرادی "مدل اف "( زندان      Günay Ögrener

دولت آلمان دولت فاشیستی ترکیه را حمایت می کند!

آلمان و کشور های دیگر اتحادیه اروپا برای اجرای طرح" دمکراتیزه کردن" ترکیه  سلول های " مدل اف " را به زندانهای ترکیه وارد نموده اند و به این ترتیب دربرابر کشتار زندانیان سیاسی و ایزوله نمودن زندانیان از سایرین و آسیب های روانی ناشی از آن همچون دولت ترکیه مسئول می باشند. دولت های اتحادیه اروپا در مقابل قتل عام 28 زندانی سیاسی در زندانهای ترکیه در سال 2000 سکوت نمودند و با این کار خود صحه بر اعمال غیر انسانی دولت ترکیه نهادند. همچنین آنان در مقابل کشته شدن 107 نفر از زندانیان در 20 اکتبر همان سال سکوت نموده و با این کار خود مهر تائید را بر اعمال دولت ترکیه زدند. با وجود مخالفت کمسیون اروپائی با شکنجه اما این دولت ها سلول انفرادی "مدل اف" را برای شکنجه زندانیان وارد ترکیه نمودند و بالاخره با وجود اینکه مدارک کافی دال بر اثبات زیر پا نهادن حقوق بشر و حقوق انسانی در ترکیه به اندازه کافی به این کمسیون ارائه شده است اما این کمسیون تا کنون بر علیه این نابشری ها قدمی بر نداشته است و برعکس، قدمهای اقتصادی را به تمامی این حقایق ترجیح داده است و اثبات شده است که پشت تمامی این ضد مردمی ها منافع اقتصادی دولت ها خوابیده است.                                                                                                                                                   دولت ترکیه بعنوان عامل امپریالیسم و انقلابیون بعنوان مزاحمین سیستم استثمار                                          

در حالیکه  امپریالیسم خونخوار و کور از سودجوئی،  وحشت و ترور و حمام خون راه می اندازد، دولت ترکیه به هر کاری دست می زند تا بدینوسیله رابطه خود را با اتحادیه اروپا از دست ندهد. به این منظور وام های سازمان تجارت جهانی را پذیرفته و در صدد است تمامی کشور را خصوصی سازد. به این منظور به مجلس درخواست سهیم شدن در حمله های امپریالیستی بر علیه خلق های تحت ستم و استثمار را ارائه می دهد. دولت ترکیه تمامی این اعمال را تنها برای بدست آوردن هر چه بیشتر دلار انجام می دهد!  اما دولت یک چیز را فراموش کرده است آنهم مبارزه و مقاومت و اعتراض انقلابی مردم ترکیه است . انقلابیون در مقابل این حراج ثروت های ملی ایستاده اند. آنها همچنین بر علیه مشارکت ترکیه در حمله های امپریالیستی ایستاده اند. انقلابیون در مقابل استثمار کارگران و دهقانان ایستاده و مبارزه می کنند . آنها خواهان سیستمی هستند که از رابطه های ناهنجار کنونی  بری است .                                          

 در سال های 80 مامور سازمان سی آی ا پاول هنزه  گفته است که :

" بزرگترین مشکل دولت ترکیه که باید آنرا حل کند وجود 40000 تروریست در زندانهایش است. دولت ترکیه می بایست ترتیبی دهد که آنها از مقاومت و افکار و تمایلات انقلابی خود دست بردارند".                                      

حال دولت های امپریالیستی و دولت ترکیه با نصب سلول های " مدل اف" چاره این مشکل بزرگ را پیدا نموده و با جدا نمودن زندانیان انقلابی و حبس آنان در سلول های " مدل اف" روح و فکر و اعصاب مغزآنان را نابود میسازند.                                                                                                

 اما زندگی واقعی مردم کوچه و بازار ترکیه ، کارخانه جات ، مزارع و ..... چه را نشان می دهد؟ دانش آموزان و دانشجویان در دانشگاه ها چه می گویند؟ استثمار شده ها ، اقلیت های تحت ستم ، بیکارها ، بی خانمان ها و ..... چه میگویند؟ دولت با همه اینها چه می خواهد بکند ؟ ایجاد این همه زندان برای این همه معترض غیر ممکن است !                                                              

زمانی که آزادیخواهان و انقلابیون فریاد می زدند دولت در نظر دارد تمامی کشور در یک سیاست  ایزولاسیون قرار دهد هیچ کسی باور نداشت اما امروز تمامی اپوزیسیون سکوت نموده است . در آن زمان منظور آزادیخواهان از ایزولاسیون اشاره به تنها زندانها نبود بلکه اشاره به تمامی کشور بود. تمامی اقشار مردمی تحت فشاری بی حد قرار دارند. هر گونه صدای آزادیخواهی و حق طلبی در گلو خفه می شود. وسائل ارتباط جمعی تلاش می کنند ناراضیان و معترضین و اعتصاب کنندگان را عده ای خلاف کار معرفی نمایند. زمانی که اردوگان علنا اعلام نمود که مردم ترکیه با سیاست دولت راضی و خشنودند دروغی بزرگ را عنوان نمود زیرا او و سیاستش قصد داشتند مردم ما را به جنگ در عراق بفرستند با وجود اینکه می دانستند که حداقل 90% و بهتر بگوئیم 99% مردم ترکیه بر ضد راه حل نظامی بودند. هر کسی می دانست که انسانها تنها برای سود جوئی عدهای میبایست بمیرند. بله این است وضعیت ما و تفکر وزیر دارائی کشور ترکیه و این چنین است سیاست روزمره دولت ترکیه بر علیه منافع مردم ترکیه تقریبا از 12 سپتامبر 1980 . بله سیاست ایزولاسیون حتی اگر در زندان بخوبی در حال پیشروی است و ابزار این سیاست سلول های انفرادی " مدل اف " میباشند. قابل توجه است که طبق گفته وزیر دادگستری دولت در حال تدارک 12 زندان دیگر در استانبول می باشد. دولت فاشیستی ترکیه که مردم این کشور را استثمار و تحت ستم قرار می دهد برای ادامه حکومتش باید تمامی ترکیه را به زندانی بزرگ تبدیل سازد.                                 

ما دولت ترکیه را که مسئول قتل عام زندانیان و کشته شدن آزادیخواهان و به قتل رساندن مردم و سوگواری مادران  و پدران میباشد به پای میز محاکمه به جرم شکنجه، قتل و کشتار می کشانیم!           

برای بار دیگر می باید وزیر دارائی ترکیه تایپ اردوگان قبول کند که دولت ترکیه اعمال فاشیستی داشته و او نخواهد توانست چه در ترکیه و چه در هر کشور و نقطه دیگری از جهان مسئولیت استثمار و ستم و ... را از سر خود باز کند.

  تا زمانی که  دستگاه دولتی ترکیه مردم آناتولی را برای منافع بازار استثمار می کند و  آخرین قطره های خون ما را به امپریالیسم جهانی می فروشد و آزادیخواهان ما را در سلول های انفرادی "مدل اف" نابود می کند  بله تا آن زمان هیچ  دولت شکنجه گری آرامش نخواهد داشت.