|
فراخوان نیروها و احزاب مارکسیست عرب
برگردان : مجتبی طالقانی
در پی
مشورتهای اولیه، نمایندگان احزاب و شخصیتهای مارکسیست امضاء کننده این
فراخوان گردهم آمدند ، اوضاع وخامت بار کنونی در منطقه را مورد بحث
قرار دادند و آنرا ناشی از هژمونی طلبی امپریالیستی و در راس آنها
امپریالیسم آمریکا و با هدف تصاحب ثروتهای منطقه و به تمکین واداشتن
سیاسی نظامی منطقه در برابر نفوذ امپریالیستی ـ صهیونیستی با توسل به
طرحهایی چون « خاورمیانه بزرگ یا نوین » دانستند . اشغال عراق ، کوشش
در جهت نابودی جنبش فلسطین بعنوان کانون اصلی کشمکش میان طرح رهایی بخش
اعراب در برابر پروژه هژمونی طلبانه استعماری ، شعله ور نمودن جنگ
جنایتکارانه و ویرانگر اخیر در لبنان از جمله پیامدهای این سیاستها
بوده است . اکنون مجموعه کشورهای عربی در وضعیتی بین استعمار مستقیم و
به زانو درآمدن ـ به درجه های گوناگون ـ در برابر اشکال متعدد هژمونی
طلبی امپریالیستی و سعی روزافزون آنها در جهت تقسیم بیشتر منطقه واز
هم گسیختن آن بر پایه های ارتجاعیی چون نژاد و مذهب قرار گرفته اند .
اجرای
این پروژه امپریالیستی با تبانی و همدستی طبقات ارتجاعی حاکم براین
کشورها که دارای منافع مشترک با امپریالیسم هستند صورت میگیرد .
رژیمهای مستبد ، فاسد و غارتگری که وظیفه ای جز تحکیم بنیانهای
اقتصادی اجتماعی سیاسی و فرهنگی عقب مانده و حفظ و تقویت پراکندگی و
فراهم آوردن شرایط لازم برای به انجام رساندن سلطه امپریالیسم و
صهیونیسم در برابر خود نمی بینند
شرکت
کنندگان ، همچنین به واقعیت دردناک نیروهای مارکسیت و کمونیست ، کم
رنگ شدن نقش آنان ، به حاشیه افکنده شدنشان و دست وپنجه نرم کردن با
بحرانهایی پیچیده ناشی از سرکوب سیستماتیک درازمدت پرداختند و این که
برخی در نتیجه اشتباهات نظری و عملی راه همسازی برگزیده ویا تعدادی از
آنان و یا اعضاء شان به مواضع لیبرال درغلطیده اند ، کسانی که انطباق
با جهانی سازی سرمایه داری را تحت این عنوان که حامل پروژه « آزادی و
دمکراسی و رفاه » میباشد و یا اینکه عامل تعیین کننده « اصلاحات
دمکراتیک » در کشورهای عربیست پذیرفته اند . این جریان با اتخاذ چنین
مواضعی « جداسازی مساله دمکراسی از مساله ملی » به موضع پشتیبانی از
امپریالیسم سقوط نموده اند که این امر به نوبه خود به کم رنگ شدن وزنه
چپ و ازمیان رفتن دیدگاههای بنیادین ونقش رهایی بخش ، ترقی خواهانه و
پیشتاز آن در رویارویی با امپریالیسم وکوشش درجهت برپایی جهانی دیگر که
بر پایه منافع طبقه کارگر و خلقها ، رهایی ملی ، برابری و آزادی حق
تعیین سرنوشت و تضمین حق اختلاف ، پلورالیسم ، عدالت ومساوات اجتماعی و
دمکراسی استوار باشد انجامیده است.
از
جمله پیامدهای تهاجم امپریالیسم در عرصه سیاست بین المللی شکستهای
انترناسیونال سوسیالیسم و ارتداد در کشورهای عربی بود که در پیوند با
سقوط بسیاری از تعابیر ملی زمینه صعود جریانهای بنیادگرای اسلامی را
فراهم آورد ؛ جریاناتی که برنامه شان در تضاد با آرمانهای رهایی بخش ،
روشنگری و پیشرفت بوده و با گرایشات لیبرالیسم وحشیانه کنونی در چارچوب
جهانی سازی امپریالیستی مشترکات فراوانی دارند ، این ها با وارونه جلوه
دادن کشمکشهای ملی طبقاتی و طرح آنها بعنوان کشمکشی دینی فرقه ای
بهترین خدمات رابه امپریالیستها نموده و در کنار محافظه کارترین
تئوریسنهای امپریالیستی و مروجین جنگ تمدنها و مذاهب قرار گرفته اند .
در
حالیکه برخی از جریانات اسلام سیاسی مقاومتهای مثبتی در برابر اشغال
بروز داده اند ، طرفهای دیگر بعنوان نیروهای « سیاسی میانه رو » به اسب
تروای اجرا و تحکیم پروژه های امپریالیستی « خاورمیانه بزرگ و شمال
آفریقا یا خاورمیانه نوین » تبدیل گشته اند . بدین ترتیب در چنین اوضاع
و احوالی نیروهای تاثیرگذار در کشورهای عربی متشکلنداز: رژیمهای
ارتجاعی وابسته واستبدادی ، جنبش بنیادگرایی و برخی جریانات و احزاب
لیبرال ، نیروهایی که همگی یا در سرمایه داری جهانی ادغام شده و یا
قابلیت آنرا دارند، هم پیمان و یا در جهت هم پیمانی استراتژیک با
نیروهای امپریالیستی میباشند و در نتیجه چیزی جز وابستگی ، عقب ماندگی
، غارت ، فقر بیشتر و تحکیم پراکندگی و ازهم گسیختگی مذهبی برای
مردممان به ارمغان نخواهند آورد . در چنین وضعیتی جستجو در جهت یافتن
آلترناتیوی واقعی که بیان منافع کارگران ، دهقانان فقیر و طبقات و
اقشار خلق بوده وحامل برنامه ای در جهت رهایی ؛ استقلال و تکامل
اقتصادی باشد را الزام آور میسازد ، آلترناتیوی ملی دمکراتیک و مردمی
که چشم انداز امید به آینده را باز نموده ، نقش محرکه های اجتماعی ،
سندیکاها و سازمانهای مدنی مستقل و کلیه طرفهای مبارزات مردمی را تقویت
و زمینه ساز برپایی نیروهایی توانا در به شکست کشاندن برنامه
امپریالیسم آمریکا بطور خاص و برنامه های امپریالیستی بطور عام و کلیه
آلترناتیوهای آنها باشد و تحولی واقعی را به انجام رسا ند .
از
این خاستگاه ، احزاب و شخصیتهای امضاء کننده زیر برانند که امر وز
مسئله هماهنگی فعالیتها در عرصه های ملی و منطقه ای و در جهت تبلور
بخشیدن به برنامه ای سیاسی اقتصادی و اجتماعی که حاصل نقاط اشتراک و
در جهت پیشبرد مبارزه در کلیه اشکال و متناسب با و ضعیت هر کشور و
یابطور مشترک باشد به امری ضروری و تعیین کننده تبدیل گشته است و
میتواند به تقویت هریک و مجموعه این نیروها بینجامد. باشد تا جنبش
مارکسیستی اعراب به نیرویی تاثیرگذار و انعکاس دهنده منافع طبقه کارگر
، دهقانان فقیر و کلیه طبقات و اقشار خلق وبیان ارزشهای ترقی خواهانه و
دمکراتیک که به خواستی فوری بد ل گشته و عدالت خواهی در چشم انداز
آینده ای سوسیالیستی تبدیل گردد .
شرکت
کنندگان اعلام می نمایند که این دیدار پیش درامدیست در جهت گرد آوردن
کلیه نیروها ؛ احزاب و روشنفکران مارکسیستی که با دیدگاههای اولیه
مطرح شده دراین فراخوان موافق میباشند ، گامیست در راه برپایی
ائتلافی فراگیربا هدف تبادل نظر و تدوین برنامه ای شامل :
دیدگاههای سیاسی اقتصادی اجتماعی و چگونگی پیشبرد فعالیتهای جمعی و
انجام اقدامات ضروری در جهت تبلور بخشیدن به نظرگاههای فکری مشترکی که
به نزدیکی با یکدیگر یاری رساند و به تقویت مبارزه آنان و پیوستگیشان
با طبقه کارگر و توده های زحمتکش کمک نماید و همچنین کلیه مسائلی که در
ارتباط با مشکلات جهان عرب میباشد
بر
این پایه شرکت کنندگان تصمیم به انتشار این فراخوان گرفتندکه دعوتیست
عام از کلیه نیروها و احزاب مارکسیست مرتبط با این طرح و برای تشکیل
کمیته پیگیریی جهت تدارک گردهمایی گسترده ،که پس از مشورت با این
نیروها و احزاب وتهیه اسناد لازم جهت انجام موفقیت آمیز نشست و
مباحثات و با هدف تدوین برنامه مشترکی که بیان مشترکات و سازوکارهای
مناسب جهت پیشبرد هماهنگیها خواهدبود، تشکیل خواهد گردید .
سلامه
کیلة ( مارکسیست مستقل و از فعالان ضدجهانی سازی درسوریه )
ادیب
دمتری ( حزب مردم سوسیال دمکراتیک ـ مصر )
براهمة المصطفی ( معاون دبیر اول راه دمکراتیک ـ مغرب )
عبدالرزاق الهمامی ( رئیس کمیته موسسان حزب کار ملی دمکراتیک ـ تونس )
عبداللطیف بلحسن ( عضو کمیته مرکزی حزب پیشتاز دمکراتیک سوسیالیستی ـ
مغرب )
حمة
الهمامی ( سخنگوی حزب کارگران کمونیست ـ تونس )
یوسف
عبدلکی ( حزب کار کمونیستی ـ سوریه )
الحسن
احمد صالح ( حزب کمونیست سودان )
سعدالله مزرعانی ( معاون دبیر اول حزب کمونیست لبنان )
جمالات ابویوسف ( مارکسیست مستقل ـ فلسطین )
ناهد
بدویه ( مارکسیست مستقل و از فعالان ضد جهانی سازی در سوریه )
کمال
بدوی ( مارکسیست از الجزائر)
پاریس
18 سپتامبر 2006
|
