بازگشت به صفحه نخست

 

 

اعتـصـاب راننـدگان اتـوبـوس در تهـران

نـوشتـه:   Sabine Vogler

منبــع: نشریه سازمان عفـو بین المـلل واحـد اتریش مـه 2006

بـرگـردان: یـوسـف مجاب – ویـن

 

یک سازمـانـدهـی عظیم و یک پاسـخ خشـونـت آمیـز:

در ژانویه 2006 رانندگان شرکت اتوبوسرانی منطقه بزرگ تهران (شرکت واحد) اعتصاب نمودند، در ادامه و در روز  اعتصاب صدها تن از شاغلین در شرکت اتوبوسرانی دستگیر گردیدند.

نیروهای امنیتی و اعضاء داوطلب بسیج،  تحت رهبری سپاه پاسداران به اعتصاب کنندگان شرکت اتوبوسرانی حمله ور گردیدند، تا آنان را مجبور سازند به کار بازگردند، آنها عملا خود بعنوان راننده اداره امور را عهده دار شدند.

علت اعلام اعتصاب، بازداشت مسئول هیئت اجرائی سندیکای رانندگان شرکت اتوبوسرانی ، منصور اسانلو بود که، در روز 22 دسامبر 2005 بوقوع پیوست. دستگیری او در حالی بود که وی تلاش میکرد در مورد وضعیت مزدی شاغلین با کارفرما وارد مذاکره گردد.

اعـتصـاب همـبـسـتگی برای سندیـکا:

 سندیکای رانندگان شرکت واحد در سال 1979 بنیانگذاری شد و فعالیت خود را بار دیگر پس از 25 سال ممنوعیت شروع نمود.

اعلام موجودیت دوباره سندیکا در سال 2005 ماهها به تاخیر افتاده بود و میبایستی که سه بار تکرار میگردید. علت آن حملات مکرر پلیس و اعضاء شورای اسلامی کاربود . دراین حملات کارگران زخمی شدند و اموالشان تخریب گردید.

سندیکای مستقل کارگران و رانندگان شرکت دولتی اتوبوسرانی تهران "شرکت واحد" با بیش از 4000 عضو از بخش های مختلفش عضو سندیکای بین المللی حمل و نقل ای ت اف  نیز میباشد. این سندیکا  اما خود در ایران بطور رسمی شناسائی نشده است.

اعضاء سندیکای رانندگان اتوبوسرانی بی وقفه بر علیه دستگیری مسئولشان با اعلام اولین اعتصاب اعتراض میکنند:

در بیست و پنجم دسامبر صدها اتوبوس از قرارگاه ها بیرون نمی آیند و این امر مشکلات زیادی را در زمینه حمل و نقل در مرکز شهر تهران بوجور آورد. با این وجود، گزارشات ،حاکی از حمایت مردم از اعتصاب کنندگان بود. این اعتصاب به آزادی مسئولین هیئت اجرائی  و فعالین سندیکا که با منصور اسانلو دستگیر شده بودند منجر گردید.

اعلام تعویق حضور هفت نفر ازفعالین سندیکا که قرار بود در اول ماه ژانویه 2006 انجام گیرد در دادگاه انقلاب ، نیز از دیگر اثرات اعتصاب بشمار میرود.

 با اعلام اعتصاب وضعیت تغییر پیدا میکند:

 حسینی تبار از اعضاء هیئت اجرائی در حین پخش اعلامیه دستگیر میگردد.

 در ادامه شش تن دیگر از اعضاء هیئت اجرائی بازداشت گردیدند، زیرا، که نسبت به دعوت دادستان که از آنان اعلام لغو اعتصاب را خواستار بود بی اعتنائی کرده بودند .

همسران و کودکان اعضائ سندیکا واعضاء هیئت اجرائی نیز بازداشت گردیدند.

 

صـدها کـارگـر زن و مـرد در زنـدانها:

 

همزمان نظرات صاحبان قدرت بر علیه اعتصاب شکل میگیرد:

 شهردار تهران اعلام میکند که اعتصاب غیر قانونی است و از اعتصاب جلوگیری خواهد کرد.

 مدیر شرکت اتوبوسرانی به کارگران اعلام میکند که در صورت شرکت در اعتصاب اخراج خواهند شد.

در 28 ژانویه 2006 با اعلام اعتصاب نیروهای امنیتی با شلیک گاز اشک آور ، گلوله و بازداشت های دستجمعی واکنش نشان میدهند.

تا پایان ژانویه 2006 بالغ بر پانصد تن از کارگران و فعالین سندیکا شرکت واحد در بازداشت بودند. آنان از دستیابی به یک وکیل حقوقی نیز محروم بودند.

 

 آزادی - و اخـراج:

 

حـوادث روی داده در ایران باعث گردید که تشکلات حقوق بشری و سندیکاهای کارگری در خـارج از ایـران شـدیـداً اعتـراض کنند.

 سازمان عفـو بیـن الملل آکسیـون های اعتـراضـی خود را شـروع میکند، اتحادیه های آزاد کارگری، اتحادی های ملــّی کارگری، نامه های اعتراضی خود را ارسـال میکنند.

 

اتحاد وهمبستگی بین المللی اولین اثرات خود را نشان میدهد:

یکی بعد از دیگری اعضاء اتحادیه کارگری از حبس آزاد میگردند.

ضمناً از کارگران بزورکتباً تعهد گرفتند که در آینده در اعتصاب و یا حرکات مشابه شرکت نکنند.

تعداد زیادی از بازداشت شدگان پیش از رهائی چنین اوراقی را امضاء کردند.

روز 15 فورویه از سوی  جبش بین المللی سندیکائی اعلام  روز جهانی حمایت برای همکاران بازداشت شده در ایران گردید.

در این زمان هنوز 80 تن از فعالین سندیکای رانندگان شرکت واحد تهران در بازداشت بسر میبردند.

 تعداد زیادی از فعالین سندیکا ها از کشورهای مختلف برای این روز جهانی فراخوان دادند.

در وین نیز سندیکای راه آهن و سندیکای خدمات منطقه ای اعلام تجمع همبستگی در روز اعتراض جهانی در یکی از قرارگاه های اتوبوس شهر وین کردند.

بعد از این حرکت درهای زندان برای خروج بسیاری از بازداشت شدگان باز میگردد، اما هشت نفر- در بین آنان اعضاء هیئت اجرائی- در زندان نگهداشته میشوند.

 در حالیکه کارفرما پیش از این به بازداشت شدگان اعلام نموده بود که میتوانند به محل های کاری خود باز گردند امّا عملا آنان از پذیرش دوباره محروم گشته بودند.

 در این مورد به آنان گفته شده بود که وزارت خانه کار به علت شرکت آنان در تظاهرات از ابلاغ اجازه پذیزش مجدّد آنان به کار ممانعت بعمل آورده است.

در یازدهم ماه مارس 2006 شرکت اتوبوسرانی اعلام میکند که 46 تن از شاغلین میبایستی که اخراج گردند.

مدیریت شرکت علت را دستور صادره از سوی مقامات وزارت امنیت اعلام کردند.

 

 در ادامه دیگر اعضاء بازداشتی اتحادیه رانندگان اتوبوسرانی در قبال پرداخت وثیقه مالی آزاد گشتند.

 با یک استثناء :

مدیرعامل سندیکا منصور اسانلو، که بازداشتش باعث اعلام اعتصاب گردیده بود، هنوز در زندان اوین در تهران بسر میبرد بدون آنکه اعلام جرمی بر علیه او صورت گرفته باشد.

 او بعد از این نیز به حمایت بین المللی نیاز دارد.